17 ओकरा देखके हम मरल जखा भेलियै आ ओकर टाङमे खैस परलियै। तखन उ हमर मुरमे दहिना हाथ राखैत कहल्कै, “नै डेरा, सुरु आ अन्त हम्ही चियै।
तब तुरन्ते येसु ओइसबके कहल्कै, “नै डरा, हम्ही चियौ, साहस कर।”
पहरा दैबला सिपाहीसब ओकरा देखके डरेसे थरथर कापैत भुइयामे खैसके मुरदा जखा भेलै।
तब स्वरगदुत ओइ जनिसबके कहल्कै, “नै डरा, हमरा मालुम छै कि तुसब कुरूसमे टाइङके मारल येसुके खोजै चिही।
ओकर चेलासबमेसे एक गोरे, जकरा येसु परेम करैछेलै, उ ओकरे कातमे ओङैठके बैठल छेलै।
पतरुस पछा दिसन घुइमके ताकल्कै त येसु जकरा परेम करैछेलै से चेलाके पछा पछा आबैत देखल्कै। (उ उहे चेला छेलै जे राइतके खाइ बखत येसुके छातिमे ओङहैठके, “परभु अहाँके पकराबैबला के चियै” कैहके पुछने छेलै।)
“तु जे देखैचिही, से एकटा किताबमे लिख आ सातो मन्डलीके अरथात एफिसस, इस्मुरना, परगामम, थिआटिरा, सारडिस, फिलाडेल्फिया आ लाउडिकियाके पठा।”
एसिया परदेसमे भेल सातटा मन्डलीसबके युहन्नाके गोरलगी, परमेस्वर जे छै, जे छेलै आ जे एतै आ ओकर सिंहासनके अगा रहैबला सातटा परमेस्वरके आत्मासे तोरासबके अनुगरह आ सान्ती मिले।
सरबसक्तिमान परभु परमेस्वर कहैछै, “सुरु आ अन्त हम्ही चियै।” हम उहे चियै, जे छै, जे छेलै आ जे एतै।
“इस्मुरनामे भेल मन्डलीके देख-भाल करैबला दुतके यि लिख, ‘जे सुरु आ अन्त चियै, उ मरियोके जिबित हैबला अनङ कहैछै।
हम अल्फा आ ओमेगा, पहिन्का आ पछिल्का, सुरु आ अन्त चियौ।”