16 महज यि बातसब सुइनके रजा हेरोद कहल्कै, “युहन्नाके घेंच काटैले त हम्ही लगेलियै, महज उ फेनो जिके उइठगेलै।”
उ आपन सहजोगिसबके कहल्कै, “यि बप्तिस्मा दैबला युहन्ने चियै! उ फेनो मुरदासे जिके उठल छै। तब त यि एहेन अजगुत-अजगुतके कामसब करैछै।”
आ कहल्कै “हम केहन पापी चियै, जे निरदोस लोकके मिरतुदन्डके लेल पकरादेलियै।” महज उसब कहल्कै, “यि बात तु आपने जान, ओइसे हमरासबके कोनो लेनादेना नै छौ।”
महज औरोसब कहैछेलै, “यि त एलिया अगमबक्ता चियै।” औरोसब कहै, “यि त परापुरब कालके एक अगमबक्तासब मेसे एक गोरे चियै।”
कुछ समय पहिने रजा हेरोद आपन भाइ फिलिपके घरबाली हेरोदियासके खातिर युहन्नाके पकैरके जहलमे राखने छेलै, कथिलेत उ हेरोदियास से बियाह करने छेलै।
तब हेरोद कहल्कै, “युहन्नाके घेंच काटैले त हम्ही लगाइल्यै, महज यि के चियै जकर बारेमे हम यि बातसब सुनैचियै?” तब उ येसुके भेटैले ओकर मन औकत्या गेल रहै।