15 महज औरोसब कहैछेलै, “यि त एलिया अगमबक्ता चियै।” औरोसब कहै, “यि त परापुरब कालके एक अगमबक्तासब मेसे एक गोरे चियै।”
उसब जबाफदैत कहल्कै, “कोइ बप्तिस्मा दैबला युहन्ना कहैछै, कोइ एलिया त कोइ यरमिया या अगमबक्तासबमेसे एक गोरे चियै कहैके कहैछै।”
अगा-पछा चलैबला भिरके लोकसब ओइसबके जबाफ देल्कै, “यि त गालिल परदेसके नासरतसे एल अगमबक्ता येसु चियै।”
महज यि बातसब सुइनके रजा हेरोद कहल्कै, “युहन्नाके घेंच काटैले त हम्ही लगेलियै, महज उ फेनो जिके उइठगेलै।”
चेलासब कहल्कै, “कोइ बप्तिस्मा दैबला युहन्ना कहैछै, औरोसब एलिया कहैछै आ कोइ-कोइ अगमबक्तासबमेसे एक गोरे चियै कहैछै।”
उ एलिया जखा सक्ती आ पबितर आत्मासे भरल लोक बन्तै। उ परभु आबैके लेल लोकसबके हिरदय तैयार करतै। बाबुसबके मन धियापुता दिसन आ थेथरसबके मन धरमीसबके बुइधमे तैयार कैरके घुम्याके लाबतै।”
तब सबकोइ डेरागेलै आ परमेस्वरके परसन्सा करैत कहल्कै, “अपनासबके बिचमे एकटा बहुत बरका अगमबक्ता एलछै। परमेस्वर आपन लोकसबके बचाइले एलछै।”
येसुके नौता दैबला फरिसी यि देखके मनेमन कहेलाग्लै, “अगर येसु साच्चेके अगमबक्ता चियै त छुबैबाली जनिजाइत केहन पापी चियै से जाइनजेतियै।”
उसब जबाफ देल्कै, “कोइ बप्तिस्मा दैबला युहन्ना कहैछै, कोइ एलिया आ कोइ पहिन्का कोनो अगमबक्तासब मेसे एक गोरे जिके उठल छै कहैछै।”
कोइ-कोइ कहै, “एलिया देखा परलछै” आ औरो कोइ कहै, “कोनो अगमबक्ता मरके जियल छै।”
तब उसब ओकरा पुछल्कै, “कि तु एलिया चिही त?” युहन्ना जबाब देल्कै, “नै।” “तब कि तु अगमबक्ता चिही त?” उ जबाफ देल्कै, “नै।”
तब उसब युहन्नाके पुछल्कै, “यदी तु खिरिस्टो नै चिही, एलियो नै चिही आ कोनो अगमबक्तो नै चिही त, कथिले बप्तिस्मा दैचिही?”
तब उ लोकसब येसुके करल अजगुतके काम देखके कहेलाग्लै, “अपनासबके आस करल सन्सारमे आबैबला अगमबक्ता साँचोके एह्या चियै।”
जब भिरके लोकसब येसुके यि बात सुनल्कै तब कुछ लोकसब कहल्कै, “साँचोके यि लोक त आबैबला अगमबक्ता चियै।”
तब फरिसीसब ओइ अन्हर लोकके एकबेर फेनो पुछल्कै, “जे लोक तोहर आँख खोइल देल्कौ, तु ओकर बारेमे कथी कहैचिही?” उ जबाब देल्कै, “उ त अगमबक्ता चियै।”