41 तब ओइ छौरीके हाथ पकैरके कहल्कै, “तालिता कुमी” जकर अरथ चियै, “ए छौरी, हम तोरा कहैचियौ, उठ।”
तब येसु ओकरलग गेलै आ ओकर हाथ पकैरके उठेल्कै। तखुन्ते जर बोखार ओकरा छोरल्कै आ उ ओकरासबके स्वागत-सत्कार करल्कै।
यि सुइनके येसुके दया लाग्लै आ ओकर उपर आपन हाथ राइखके कहल्कै, “हम चाहैचियौ, तु निक भ्याजो।”
यि बात सुइनके उसब हास्लै, तब येसु उ सबके बाहर निकालल्कै। तकरबाद छौरीके बाबु-माँ आ ओकरसङे भेल्हासबके सङे ल्याके छौरी भेल ठाममे गेलै।
तब उ छौरी खुरखुराके उठलै आ चलफिर करे लाग्लै। (उ बारह बरिसके रहै।) तखुन्ते उसब आस्चरज मानल्कै।
पबितर धरमसास्तरमे एहेन लिखलछै “हम तोरा सन्सारके सब जातीके पुरखा बनाइने चियौ।” मरलसबके जिबन दैबला आ असतित्वमे नै भेल चिजके असतित्वमे लाबैबला परमेस्वरमे अबराहम बिस्बास करल्कै।
उ आपन सक्तीसे सब चिजके आपन अधिनमे लाबेसकैछै। ओकर यि सक्तीसे अपनासबके यि मैर जाइबला देहके ओकर आपन महिमाके देह जखा हैले परिबरतन कैरदेतै।