17 जब्दियाके बेटासब याकुब आ युहन्ना, जैसबके उ बोअनरगेस, अरथात मेघ गरजनके बेटासब कैहके नाम देल्कै।
ओतेसे जाइत-जाइत औरो दुइ गोरा जब्दियाके बेटासब याकुब आ ओकर भाइ युहन्नाके देखल्कै। उसब आपन बाबु जब्दिया सङे जाल तुनैत देखल्कै। उ ओइसबके आपनलग बोलाइल्कै।
जब्दियाके दुनु बेटा याकुब आ युहन्ना येसु लग आइबके कहल्कै, “गुरु जी, हमरासबके इक्छाछै, हमसब अहाँसङे जे माङैचियै से हमरासबके खातिर कैरदिय।”
तब पतरुस, याकुब आ युहन्नाके येसु आपनसङे ल्याके गेलै, ओकर मन एकदम चिन्तासे बिचलित हेबे लाग्लै।
उ बारहटा परेरितसब एह्या चियै: सिमोन, जकर नाम पतरुस राखल्कै,
यहिनङे कैरके अन्दरियास, फिलिप, बारथोलोमाइ, मती, थोमा, अल्फयासके बेटा याकुब, थेदियस, सिमोन कनानी,
तब येसु पतरुस, याकुब आ याकुबके भाइ युहन्ना बाहेक औरो ककरो आपनसङे आबैके अनुमति नै देल्कै।
छठम दिन बाद येसु आपनसङे पतरुस, याकुब आ युहन्नाके साथमे ल्याके एकटा उच्का पहारमे गेलै आ ओते औरो कोइ नै छेलै। तब ओकरेसबके सामनेमे देख्ते-देख्ते ओकर रुप बदैल गेलै।
तब यि देखके ओकर चेलासब याकुब आ युहन्ना कहल्कै, “परभु जी, कि अहाँ चाहैचियै, स्वरगसे आइग झाइरके यि गाम छौर भ्याजाय कैहके हमसब आग्या करु?”
सिमोन पतरुस, जौवा कहाइबला थोमा, गालिलके काना सहरमे रहैबला नथानेल, जब्दियाके दुनु बेटासब आ ओकर औरो दुनु चेलासबसेहो सङे छेलै।
ओइ समयमे रजा हेरोद मन्डलीके कुछ बिस्बासीसब उपर अतियाचार करे लाग्लै।
कथिलेकी परमेस्वरके बचन त जिबित आ काम करैबला चियै आ कोनोभी दुइ दिसन धार भेल तलबारसे बेसी चोख रहैछै। जनङ परान आ आत्माके भितर पुइगके अकर जोरनी आ हड्डी भितरके गुदीसबके भाग-भाग करैतक वार-पार करैछै, तहिनङ परमेस्वरके बचन लोकसबके हिरदयके बिचार आ चाहनाके एक-एक कैरके जाँच करैछै।
तब हमरा अनङ हुकुम भेलै, “तोरा बहुत लोकसबके, बहुत जातीसबके, बहुत भसा आ बहुत रजासबके बारेमे अगमबानी फेनसे सुनाइले परतौ।”