3 यदी कोइ तोरासबके कुछो कहतौ त, ‘परभुके अकर जरुरत छै कैहे’ आ उ फेनो तुरन्ते पठादेतौ।”
“तुसब ओते सामनेके गाममे जो। पुगते मातर ओते एकटा गदहा आ ओकर बच्चा बान्हल देखबिही। ओकरा खोइलके हमरलग आन।
अगमबक्ताके पबितर धरमसास्तरमे लिखल बात पुरा हेबे कैहके एहेन भेल छै-
कथिलेत अहाँ आपन बेटाके सब लोकसब उपर अधिकार देनेचियै, ताकि अहाँके देल सब लोकसबके अनन्त जिबन देबेसकी।
परमेस्वर आपन बेटाके परेम करैछै आ सब चिज ओकरे हाथमे राइखदेनेछै।
ओकरा लोकके कोनो चरहौवा चिजके जरुरत नै परैछै, महज ओह्या लोकसबके जिबन, परान आ सब चिज दैछै।
परमेस्वरके धन्यबाद हेबे, परमेस्वर तोरासबके लेल हमरे जखा इक्छा तितसके हिरदयमे राइखदेल्कै।
कथिलेकी अपनासबके परभु येसु खिरिस्टके अनुगरह तोरासबके थाहे छौ, उ धनिक छेलै तयौ तोरासबके लेल उ गरिब भेलै ताकि ओकर गरिबीसे तुसब धनिक बनैले सक।
सब असल आ सब सिध दान स्वरगसे आबैछै। यि बरदान इजोतके पितासे आबैछै। उ छाह जखा कहियो नै बदलैछै।