1 तकरबाद यरुसलेमसे एल्हा फरिसीसब आ धरमगुरुसब येसु लग आइबके पुछल्कै,
“धरमगुरुसब आ फरिसीसब मोसाके बेबस्था सिखाबैके अधिकार पाबने छै।
कथिलेत हम तोरासबके कहैचियौ, तोरासबके धारमिक्ता धरमगुरुसब आ फरिसीसबसे बेसी नै हेतौ त तुसब कोनो भि हालतमे स्वरगके राजमे नै ढुकबिही।
यरुसलेमसे एल्हा धरमगुरुसब कहल्कै, “ओकरमे बालजिबुल नामके भुत छै आ ओहै भुतसबके मालिकके सक्तिसे भुतसब निकालैछै।”
एक दिन येसु लोकसबके सिक्छा दैत रहै तै जगह गालिल आ यहुदियाके सब गाम, यरुसलेमसे ऐल्हा फरिसीसब आ यहुदी सास्तरीसब लगमे बैठल छेलै। बिमारीसबके निक करैबला परभु परमेस्वरके सक्ती येसुके साथमे छेलै।
तब यहुदी धरमगुरुसब आ फरिसीसब आपनमे कहेलाग्लै, “परमेस्वरके निन्दा करैबला यि के चियै? पाप छमा करैले त परमेस्वर बाहेक औरो कोइ नै सक्तै!”
फरिसी आ यहुदी धरमगुरुसब आइबके येसुके चेलासबके गनगनाबे लाग्लै, “कथिले तुसब बटी उठाइबला आ पापीसबसङे मिलके खान-पिन करैचिही?”
जखन यहुदी अगुवासब यरुसलेमसे पुजारी आ लेबीके युहन्ना लग “तु के चिही?” कैहके पुछैले पठेल्कै।
तब ओते जोर-तोरसे होहल्ला भेलै आ फरिसी दलके कुछ धरमगुरुसब खरा भ्याके सदुकीसबके घोर बिरोध करैत कहल्कै, “हमसब यि लोकमे कोनो दोस नै देखलियै। यदी अइ लोकसे आत्मा या स्वरगदुते बोल्तै त कथी भेलै!”
जब पावल ओते एलै तब यरुसलेमसे एल्हा यहुदीसब ओकर अगल-बगल खरा भ्याके गम्भीर किसिमके दोस लगाबे लाग्लै महज उसब कोनो दोसके परमान दैले नै सकल्कै।