44 आब “ध्यानसे सुन, हम तोरासबके कथी कहैचियौ, मानबके बेटा लोकसबके हाथमे पकरल जेतौ।”
ओह्या दिनसे येसु आपन चेलासबके खोइलके सब बात कहैले लाग्लै, “हम यरुसलेम जेबै आ ओते अगुवासब, मुल पुजारीसब आ धरमगुरुसबसे बहुत दुख भोग्बौ, मारल जेबौ आ तेसर दिनमे फेनो मिरतुसे जिके उठबौ।”
“तोरासबके थाहे छौ कि आइके दुइ दिन बाद निस्तार पाबैन छै। ओहै समयमे हम मानबके बेटा कुरूसमे टाङैके लेल पकराएल जेबै।”
तब येसु आपन चेलासबके एहेन सिक्छा दैले लाग्लै, “मानब बेटाके बहुत दुख भोगैले परतै आ उ अगुवासबसे, मुल पुजारीसबसे आ धरमगुरुसबसे इन्कार हेतै, मारल जेतै आ तेसर दिनमे फेनो जिके उठतै।”
कथिलेत येसु आपन चेलासबके सिक्छा दैत कहल्कै, “मानबके बेटा लोकसबके हाथमे पकरल जेतौ, उसब ओकरा मारतौ आ तेसर दिनमे उ फेनो जिके उठतौ।”
यि घटनाके बात सुनैबलासब आस्चरज मानल्कै आ कहल्कै, “यि बालक पाछे केहन हेतै?” कथिलेत परमेस्वरके सक्ती ओकर उपर छेलै।
येसु बारहो चेलासबके कातमे लेजाके कहल्कै, “सुन, आब अपनासब यरुसलेम ज्यारहल चियै। अगमबक्तासब मानबके बेटाके बारेमे लिखलाहा सबबातसब ओतै पुरा हेतौ।
महज मरियम सब बात बिचार कैरके मनेमे राखल्कै।
तकरबाद येसु, मरियम आ योसेफसङे नासरतमे गेलै आ उसबके आग्याकारी भ्याके रहलै। ओकर माँ मरियम यि सबबातसब बिचार कैरके मनमे राखैत गेलै।
आ कहल्कै, “तोरासबसङे रहैतकाल हमर बोलल्हा बचन एहा चियै, अरथात मोसाके बेबस्था, अगमबक्ताके किताबसब आ भजनसङगरहके किताबमे हमर बारेमे लिखलाहा सबबातसब पुरा हैए परतै।”
येसु ओकरासबके कहल्कै, “हम मानबके बेटाके बहुत दुख काटैले परतै आ उ अगुवा, मुल पुजारीसब, धरमगुरुसबसे इन्कार हेतै, मारल जेतै आ तेसर दिनमे मरके जि उठतै।”
येसु ओइसबके जबाब देल्कै, “कि आब त तुसब बिस्बास करैचिही?
महज यि सब बातसब हम तोरासबके कैह देनेचियौ, ‘जब उ समय एतौ, तोरासबके कथी कहने रहौ से बात थाह हेतौ। पैहने हम यि बात तोरासबके नै कहलियौ, कथिलेत हम तोरेसबसङे रहियौ।’
येसु जबाब देल्कै, “यदी परमेस्वर अहाँके कोनो अधिकार नै देने रहतियौ त हमर उपर अहाँके कोनो अधिकार नै रहतियै। तै खातिर हमरा तोहर हाथमे सोपै बलासब औरो बेसीसे पापके भागिदार हेतै।”
परमेस्वरके आपन निस्चित योजना आ ग्यान अनुसार पकरल गेलै। एह्या येसुके अधरमी लोकसबके हाथसे तुसब कुरूसमे किल्ला ठोइकके मारलिही।
अहैलेल हमसब परमेस्वरके बारेमे जे सत बात सुनने चियै तहैमे औरो बेसीसे धियान दैलेपरतै, तब मातरे अपनासब सतके रस्तासे नै भटकबै।