42 महज ओइ बालकके येसु लग आनैबखत भुत आत्मा ओकरा पटैकके मुह भुँइयामे घोसियाइले लाग्लै। महज येसु ओइ भुत आत्माके हकारल्कै आ ओइ बालकके निक कैरके ओकर बाबुके जिमा लग्या देल्कै।
उसब ओकरा येसु लग आनल्कै। भुत आत्माके देख्ते मातर थरथराके भुइयामे खैसपरलै आ मुहसे लेरपोंटा चुबाइत छरपटाइले लाग्लै।
मरलहा जबान लोक उठके बैठलै आ बोले लाग्लै। येसु ओकर माँके जिमा लग्या देल्कै।
देखु, ओकरा भुत लागत, उ अचानक चिच्याएत, पटकत जाबेतक लेरपोंटा नै चुबायत ताबे तक नै छोरत।
तब येसु जबाफ देल्कै, “ऐ बिस्बास नै करैबला आ थेथर पुस्ता, हम कहियातक तोरासबसङे रहबौ आ तोरासबके कतेक दिनतक सहैत रहबौ? तोहर बेटाके अते आन।”
परमेस्वरके एतेक बरका सक्ती देखके सब लोकसब छक परलै। येसुके करल सबकाम, सब लोकसब छक परल देखके, उ आपन चेलासबके कहल्कै,
चेलासब पाँच-छ किलोमिटर नाहके चल्याके गेलाकेबाद येसुके तालके पानी उपरमे चैलके नाहलग आबैत देखल्कै आ उसब एकदमसे डर्यागेलै।
पतरुस तबिताके हाथ पकैरके उठेल्कै। तब बिस्बासीसब आ बिधुवासबके बोलाइल्कै आ ओइसबके जिते छै कैहके देखेल्कै।
तै खातिर स्वरग आ ओते रहैबलासब आनन्द मना! महज पिरथिबी आ समुन्दरमे कतहेक दुख हेतौ! कथिलेत तोरासबके बिचमे सैतान करोधके साथ उतैरके एलछौ, आ ओकर समय ओराइले लागलछै से ओकरा मालुम छै।”