12 एक दिन येसु एकटा सहरमे रहै तै बखत एकटा कोढि-कुस्टीसे भरल लोक येसुके देखके भितरी मनसे बिन्ती करल्कै आ कहल्कै, “हे परभु, अहाँ चाहबै त हमरा कोढि-कुस्टीसे निक कैरसकैचियै।”
येसु बेथानिया गामके सिमोनके घरमे गेलै, जे पहिने कोढि-कुस्टीके बिमारी छेलै।
येसु घर भितर ढुक्लै त अन्हरो लोकसब ओकरलग एलै। येसु ओकरासबके पुछल्कै, “कि हम यि काम करे सक्बै से तोरासबके बिस्बास छौ?” उसब जबाब दैत कहल्कै, जी, “छै परभु।”
आ एहेन कैहके बिन्ती करल्कै, “हमर छोटकी बेटी मरे लागल छै, आइबके ओकर उपरमे आपन हाथ राखदिय जैसे उ निक हेबे आ जि जाय।”
आ उ येसुके टाङ पकैरके धन्यबाद देल्कै। उ एकटा सामरी छेलै।
येसु ओकर उपरमे हाथ राइखके कहल्कै, “हम चाहैचियौ। तु निक भ्याजो।” तखुन्ते कोढि-कुस्टी लागल लोक निक भेलै।
अहैलेल येसुमे बिस्बास कैरके परमेस्वरके लग आबैबलासबके उ सबदिन उधार करैले सकैछै, कथिलेत ओइसबके लेल परमेस्वरसङे परथना करैले सबदिन जिबितछै।