44 आ कहल्कै, “तोरासबसङे रहैतकाल हमर बोलल्हा बचन एहा चियै, अरथात मोसाके बेबस्था, अगमबक्ताके किताबसब आ भजनसङगरहके किताबमे हमर बारेमे लिखलाहा सबबातसब पुरा हैए परतै।”
अगमबक्तासे परमेस्वरके कहल बचन पुरा हैकेलेल यीसब भेल छै-
ओह्या दिनसे येसु आपन चेलासबके खोइलके सब बात कहैले लाग्लै, “हम यरुसलेम जेबै आ ओते अगुवासब, मुल पुजारीसब आ धरमगुरुसबसे बहुत दुख भोग्बौ, मारल जेबौ आ तेसर दिनमे फेनो मिरतुसे जिके उठबौ।”
महज यदी हम माङतियै त धरमसास्तरमे यीसब हेतै कैहके लिखल बात कनङ पुरा हेतै?
महज पबितर धरमसास्तरमे लिखल बात पुरा हेबैएपरतै।” तखने सब चेलासब येसुके छोइरके भाइग गेलै।
कथिलेत येसु आपन चेलासबके सिक्छा दैत कहल्कै, “मानबके बेटा लोकसबके हाथमे पकरल जेतौ, उसब ओकरा मारतौ आ तेसर दिनमे उ फेनो जिके उठतौ।”
कथिलेत उ दिन सजायके दिन हेतै जे पबितर धरमसास्तरमे लिखल सब बातसब पुरा हेतौ।
हम तोरासबके कहैचियौ, ‘उ अपराधीसबसङे गनल गेलै’ यि पबितर धरमसास्तरमे लिखलाहा बातसब हमरमे पुरा हेबैये परतै। कथिलेत हमर बारेमे लिखल बातसब पुरा भ्यारहलछै।”
आ उसबके कहल्कै, “पबितर धरमसास्तरमे एहेन लिखल छै, मुक्ती दैबला खिरिस्टके दुख भोग्नाइ आ तेसर दिनमे जिके उठनाइ जरुरी छै,
येसु ओकरासबके कहल्कै, “हम मानबके बेटाके बहुत दुख काटैले परतै आ उ अगुवा, मुल पुजारीसब, धरमगुरुसबसे इन्कार हेतै, मारल जेतै आ तेसर दिनमे मरके जि उठतै।”
आब “ध्यानसे सुन, हम तोरासबके कथी कहैचियौ, मानबके बेटा लोकसबके हाथमे पकरल जेतौ।”
उजार जगहमे जहिनङ मोसा पितैरके साँपके उठेल्कै तहिनङे मानब-बेटा उठाल जेतै।
तुसब यि सोइचके धरमसास्तर निकसे परहैचिही कि, ओइमे अनन्त जिबन छै, महज एह्या धरमसास्तर हमर बारेमे गबाही दैछै।
यदी तुसब मोसाके बिस्बास करनेरहतिही त हमरो बिस्बास करतिही, कथिलेत उ हमरे बारेमे लिखने छेलै।
परमेस्वर येसुके मरलसे जियाके उ यि परतिग्या अपनासबके आ ओकरसबके धियापुताके खातिर पुरा करने छै। जनङ धरमसास्तरके भजनसङगरहके दोसर अध्यायमे लिखल छै, ‘तु हमर बेटा चिही, आइके दिन हम तोरा जलम देनेचियौ।’
तै खातिर साबधान रह, नै त अगमबक्तासबके किताबमे लिखल यि बातसब तोरौरके सङे भ्यासकैछौ-
कथिलेत अहाँ हमर परानके पतालमे नै छोरबै, नै त अहाँ आपन पबितर सेबकके देह सरे देबै।
तहिनङ येसुके दुख काटे परतै कैहके परमेस्वर अगमबक्ताके मुहसे करल अगमबानी पुरा करल्कै।
यि ओह्या मोसा चियै, जे इजराएलीसबके कहने रहै, ‘परमेस्वर हमरा तोरे सबके खातिर हमर जखा अगमबक्ता पठाइतौ।’
मोसाके बेबस्था आबैबला उतम बातसबके खास रुप नै चियै, महज उ त छाह मातरे चियै। ओहैसे साले-साल चरहाइबला एके किसिमके बलीसे परमेस्वरके लग आबैबला लोकसबके सिध करैले नै सक्तै।
मोसा त परमेस्वरके अरह्याल बमोजिम ओकर घरमे बिस्बासयोग्य नोकर भ्याके सेबा करल्कै। ओकर करल सेबासे भबिस्यमे परकट हैबला सत बातके गबाही देल्कै।
मल्कीसेदेक सालोम सहरके रजा आ महान परमेस्वरके पुजारी छेलै। जखैन अबराहम रजासबके लराइमे जितके घुइमके आबैत रहै तखैन मल्कीसेदेक ओकरा भेटके आसिरबाद देल्कै।
पबितर आत्मा अहैसे देखाबैछै कि, जहियातक पहिन्का कोठलीके पबितर ठाम रहतै, ताबे तक दोसर कोठली महापबितर ठाम जाइबला रस्ता नै खुल्तै।
ओकरासबके भितरमे रहल खिरिस्टके आत्मा खिरिस्टके दुख भोगेपरतै आ पछा आबैबला महिमाके बारेमे पहिनेसे भबिसबानी करने रहै। तब उ समय कहिया आ कनङके एतै कैहके उसब खोज-तलास करने छेलै।
तब हम ओकरा आराधना करैले ठेङहुनिया देलियै महज उ हमरा कहल्कै, “तु एहेन नै कर। हम त तोहर आ तोहर भाइ-भैयासबसङे येसुके गबाही दैबला परमेस्वरके सेबक मातरे चियै। परमेस्वरके मातरे आराधना कर। कथिलेत जे कोइ परभु येसु खिरिस्टके गबाही दैछै ओकरा परमेस्वरसे अगमबक्तासबके हौसला दैछै।”