51 महज येसु कहल्कै, “भेलै, आब अकरा छोइरदहै!” तब येसु ओइ लोकके कान छुबल्कै आ निक कैरदेल्कै।
तहै बखत चेलासबमेसे एक गोरे निकल्लै आ तरबारसे मुल पुजारीके नोकरके देहना कान काइटदेल्कै।
महज ओकर बिरोधमे एल्हा मुल पुजारीसब, मन्दिरके चौकिदारसब आ अगुवासबके येसु कहल्कै, “कि हम डाकु चियै, जे तुसब हमरा पकरैले लाठी आ तलबार ल्याके एलचिही?
जब हम सन्सारमे ओइसबसङे छेलियै, तब हम ओइसबके अहाँके आपन नामके सक्तिसे रक्छा करलियै, जे नाम अहाँ हमरा देनेछेलियै। हम ओइसबके बचेलियै आ ओइसबमेसे नास हैबलाके छोइरके औरो कोइ नास नै भेलै, महज पबितर धरमसास्तरमे लिखल बचन पुरा हेबे कैहके यि भेलै।
यि देखैत मातर पावल जोरसे कहल्कै, “ठहर, ठहर! तु आपने आपके कुछो नै कर, कथिलेत हमरौरके सबगोरा अतै चियौ।”
खराब बातसे हार नै मान महज खराब बातके भलाइसे जित।
हम पावल, तोरासबके सामने डरपोक चियै, महज दुर रहैबेर हम तोरासब परती साहसी हैचियै कैहके तोरासबके बिचमे हल्ला चललछै कहाने। खिरिस्टके नम्रता आ दयासे हम तोरासबके बिन्ती करैचियौ कि,