14 महज बटिदारसब ओकरा देखैत मातर आपनमे बात करल्कै, ‘उ त हकबला चियौ। अपनासब अकरा माइरदहै तब अकर सब धन-समपैत अपनासबके भ्याजेतौ।’
तब उसब एक-दोसरमे बात-चित करे लाग्लै, “अपनासब रोटी नै आन्लाके कारन येसु एहेन कैहरहल छै कि।”
युहन्नाके बप्तिस्मा दैके अधिकार परमेस्वरसे पाबने छेलै, कि मानबसे?” तब उसब आपनेमे छलफल करे लाग्लै, “अदी ‘स्वरगसे’ कहबै त ‘तुसब ओकर उपर कथिले बिस्बास नै करलिही’ कैहके कहतै।
जब अङगुर पाकैके समय एलै तब अङगुर लैले उ आपन नोकरसबके बटिदारसब लग पठाइल्कै।
येसु सबदिन मन्दिरमे सिक्छा दैछेलै, महज ओतेका परमुख पुजारीसब, धरमगुरुसब आ सासकसब मिलके ओकरा मारैले चाहैछेलै।
“तब अङगुर खेतके मालिक कहल्कै, ‘आब हम कथी करबै? हमर आपन दुलरुवा बेटाके पठाइले परतै। हमर बेटाके त उसब पक्के आदर करतै।’
उ बटिदारसब ओकरा अङगुर खेतसे घिस्याइते बाहर निकालके माइरदेल्कै।” तब येसु पुछल्कै, “आब अङगुर खेतके मालिक ओइसबके कथी करतै?
तब धरमगुरुसब आ मुल पुजारीसब येसुके तखुन्ते पकरैले चाहल्कै, कथिलेत उसब जानैछेलै कि यि दिस्टान्त ओहैसबके बिरुधमे कहने रहै। महज उसब लोकसबसे डराबै छेलै।
तब उसब एकदोसरसे बात-चित करे लाग्लै, “परमेस्वरसे कहबै त, ‘कथिले नै तुसब युहन्नाके बिस्बास करलिही?’ से बात उ कहतै।
मुल पुजारीसब आ धरमगुरुसब येसुके कनङके मारबै से मौका ताकैछेलै, महज उसब लोकसबसे डराइछेलै।
परमेस्वरके आपन निस्चित योजना आ ग्यान अनुसार पकरल गेलै। एह्या येसुके अधरमी लोकसबके हाथसे तुसब कुरूसमे किल्ला ठोइकके मारलिही।
अहिनङे जिबन दैबलाके तुसब मारलिही, जकरा परमेस्वर मरलसे जियाइल्कै। हमसब यि बातके गबाही चियौ।
हमसब परमेस्वरके बेटा-बेटी चियै त ओकर हकबला सेहो चियै, परमेस्वरके हकबला आ खिरिस्टसङे सझिया हकबला हेबै। यदि हमसब खिरिस्टसङे दुख-कस्ट भोग्बै त ओकरेसङे आदर-सम्मानमे सेहो सहभागी हेबै।
महज यि अन्तके दिनसबमे उ आपन बेटा दुवारा अपनासबसङे बोलैछै। उ आपन बेटाके सब चिजके उतराधिकार हैकेलेल नियुक्त करल्कै आ ओकरे दुवारा सब चिजके सिरिस्टी करल्कै।