25 महज अबराहम ओकरा कहल्कै, ‘बेटा याद कर त, तु आपन जिन्गीमे सबचिज असले-असलसे भोग बिलास करलिही महज लाजरस दुखे-दुख काटल्कै। आब उ अते सुखमे छै आ तु दुखमे चिही।
“हौ सरकार! हमरासबके याद छै जे उ ठक आदमी जिबित भ्याल बखत ‘हम तिन दिनके बाद फेनो जिबित भ्याके उठबै’ कहने छेलै।
यदी तोहर टाङ पाप करैले लगाइछौ त ओकरा काइटके फेकदहै। दुनु टाङ ल्याके नरकमे जाइसे त बरु नेङरा भ्याके अनन्त जिबनमे परबेस करनाइ उचित छै।
ओकर देहरीमे लाजरस नामके एकटा गरिब लोक रहैछेलै, जकर भोइर देह घाँहे-घाँह छेलै।
जब उ धनिक लोक नरकमे बहुत दुख काटैछेलै तब उ उपर दिसन नजर पसाइरके ताकल्कै त दुर अबराहमसङे लाजरसके बैठल देखल्कै।
अतबे नै, अतेसे तोहर लग जायले खोज्तै त अतेसे जायले नै सकैक आ आबैले चाहतै त ओतेसे आबे नै सकैक कैहके तोरा आ हमरासबके बिचमे बहुत बरका गैहर खाइध छै।’
महज धिक्कार, तोहे धनिक्हासबके कथिलेत तोरासबके सुख-चैन मिलल छौ!
“हम तोरासबके यि बात अहै खातिर कहनेचियौ, कि हमरमे रैहके तोरासबके सान्ती हेबे। सन्सारमे तोरासबके सङकट हेतौ, महज साहस कर, हम सन्सारके जितलेने चियै।”
उसब ओइठाम परभुके बिस्बासीसबके हिम्मत बरहाइत ओइसबके बिस्बासमे अस्थिर रहैले हौसला दैत रहलै आ कहैत रहलै, “परमेस्वरके राजमे पुगैसे पैहने अपनासबके बहौत दुख सहे परत।”
पाप स्वभाबके इक्छामे चलैबला लोक परमेस्वरके बिरोधी रहैछै, कथिलेत उसब परमेस्वरके बेबस्था पालन नै करैछै आ करैयोले नै सकैछै।
बिनास ओइसबके अन्त चियै, पेट ओइसबके देबता चियै, लाज मानैबला बातसबमे उसब घमन्ड करैछै। ओइसबके मन सन्सारिक बातसबमे मातरे लागल रहैछै।
ताकि कोइ दुख भेल बखतमे कोइ हतास नै हो कैहके हमरासबके इक्छाछै। सताबट त अपना बिस्बासीसबके जिबनमे अबस्य आबैछै से बात तोरासबके थाहे छौ।
उ पापके छनिक सुखबिलास भोगसे त बरु परमेस्वरके लोकसबसङे अतियाचार सहैले चुनल्कै।
सन्सार या सन्सारमे भेल्हा कोनो चिजके परेम नै कर। यदि कोनो लोक सन्सारके परेम करैछै त उ परमेस्वर पिताके परेम करे नै सक्तै।
हम ओकरा कहलियै, “गुरु जी, हमरा थाह नै छै। अहिके थाहछै।” उ हमरा कहल्कै, “उसब त बरका भारी सताबट सैहके एलछै आ उसब आपन-आपन बस्तर थुमाके लहुसे धोइबके उजर बनाइनेछै।