6 तब घरमे आइबके उ आपन सङिसब आ परोसियासबके बोलाइछै, तब ओइसबके कहैछै, ‘हमर हरेल्हा भेंरा भेटगेलै! सबकोइ आबैजो, हमरसङे खुसी मना।’
जब ओकर परोसिया आ नातेदारसब सुनल्कै कि परमेस्वर ओकरा बहुत दया करने छै तब ओकरसङे सबकोइ खुसी मनाइल्कै।
हम तोरासबके कहैचियौ, अहिनङे पस्चाताव करैबला पापीके लेल स्वरगमे परमेस्वर स्वरगदुतसबके अगा खुसी मनाबैछै।”
कथिलेत यि हमर बेटा मरल छेलै, फेनो जियल छै, हराएल छेलै आ भेटलै।’ तब सबकोइ भोजमे खुसी मनाइले लाग्लै।
हरेल्हा भेंरा भेटलाके बाद खुसीसे ओकरा आपन कन्हामे राखइके लेजाइछै,
हम तोरासबके कहैचियौ, अहिनङ पस्चाताव नै करैबला निनानब्बे धरमात्मासबमेसे आपन पाप माइनके पस्चाताव करैबला एक गोरे पापीके लेल स्वरगमे बेसी खुसी हैछै।”
यदी तुसब हमर देल आग्यापालन करैचिही त, तुसब हमर सङी चिही।
जकरसङे कनिया छै वह्या बर चियै। बरसङे ठार हैबला बरेके अबाज सुइनके बहौत खुसी हैछै। अहैलेल हमर यि खुसी आब पुरा भेलछै।
बरनाबास ओते एलै आ परमेस्वर ओइसबके मन्डली उपर करल किरपा देखके खुसी भेलै। तुसब पुरा हिरदयसे परभुके बिस्बासमे बरहैत रह कैहके उत्साह देल्कै।
एन्टिओखिया मन्डलीके सब बिस्बासीसबके ओतेसे जाइले छुट्टी देल्कै। उसब फोनिके आ सामरिया परदेस हैतगेलै आ ओतेका बिस्बासीसब कनङके गैर-यहुदीसब परभुके बिस्बास करल्कै से बातसब बिस्तारमे सुनाइल्कै। यि बात सुइनके ओतेका बिस्बासीसब बहुते खुसी भेलै।
हम तोरासबके लेल परथना करैबेर खुसीसे सबदिन परथना करैचियौ।
यदि तोरासबके बिस्बाससाथ करल सेबाके कामके खातिर हमरा लहु बहाबैले परतै तैयो हम खुसिसे बहेबौ आ तोरेसबसङे आनन्द मनाइबौ।
अहैलेल हे हमर पिरिय भाइ-भैयासब, तुहिसब हमर लेल पिरिय चिही। हम तोरासबके कतहेक याद करैत रहैचियौ। तुसब हमर आनन्द आ मुकुट चिही। हे हमर पिरियसब, अहिनङे तुसब परभुमे अस्थिर रह।
जब अपनासबके परभु येसु एतै, ओइ बखत ओकर अगा अपनासबके आसा, आनन्द आ घमन्डके मुकुटमे गर्भ करैबला कथी हेतै? कि यि तुहेसब नै चिही त?
पहिने त तुसब परमेस्वरके जन नै छेल्ही, महज अखुन परमेस्वरके जन भेलचिही। पहिने तुसब परमेस्वरके दया नै पाबनेछेल्ही, महज अखुन तुसब परमेस्वरके दया पाबनेचिही।
कथिलेत तुसब हर्याल भेंरासब जखा छेल्ही, महज आब त तुसब आत्माके चरबाहा आ रक्छा करैबला लग घुइमके एलचिही।