19 आब त हम अहाँके बेटा कहाइके योग्यके नै चियै। हमरा दया कैरके एकटा नोकरे सरह अहाँके घरमे राखु।’
आब हम बाबुलग जेबै आ कहबै, बाबु हम स्वरगके बिरुधमे आ अहाँके बिरुधमे पाप करनेचियौ।
तब उठके उ आपन बाबुलग घुइमके एलै। “महज बहुत दुरेसे ओकर बाबु आबैत देख लेल्कै, ओकर मन दयासे भरलै आ दौरले ज्याके ओकरा पजियाके गालमे चुम्मा लेल्कै।
तब यि देखके येसुके टाङमे ठेङहुनिया दैत गोर लाइगके सिमोन पतरुस कहल्कै, “हे परभु हमर लगसे दुर चैलजो कथिलेत हम पापी चियै।”
हम परेरितसबमेसे सबसे तुच्छ चियै। हम परेरित कहैके योग्यके नै चियै कथिलेत हम परमेस्वरके मन्डलीके सताइने चियै।
तैदुवारे नम्र भ्याके सक्तिसाली परमेस्वरके अधिनमे रह आ उ तोरासबके ठिक समयमे सम्मानित करतौ।