17 सतरो चेलासब खुसिसाथ घुइमके एलै आ कहल्कै, “परभु जी, अहाँके नामसे भुतसब हमरासबके बसमे आबैछै!”
अहिनङे ओकर कामके चरचा पुरे सिरिया परदेसमे फैलगेलै। हरेक परकारके रोग-बिमारसे सत्याल, भुत लागल, मिरगी लागल आ लकबा मारल लोकसबके येसु लग आनल्कै आ येसु ओइसबके निक करल्कै।
तब बिस्बास करैबलासब यि काम करतै- उसब हमर नाममे भुतसब भगाइतै, आन भसासब बोल्तै,
तकरबाद परभु येसु औरो सतर गोरे चेलासबके छानल्कै आ ओकरासबके दुइ-दुइगोरे कैरके गामसब आ सहरसबमे अपना जायसे पहिने परचार करैले पठाइल्कै।
तैयो भुतआत्मासब तोरासबके अधिनमे छौ कैहके खुसी नै मना, महज स्वरगमे तोरासबके नाम लिखलछौ तैमे खुसी मना।”
ओइ ठामके रोगी बिमारीसबके निक कर आ ओकरासबके कही ‘परमेस्वरके राज तोरासबके नजदिक आइबगेल छौ।’
एक दिन येसु बारहो चेलासबके ऐके साथ बोलाइल्कै आ उसबके सब भुतसब भगाइले, बिमारसबके निक करैले सक्ती आ अधिकार देल्कै।
सान्ती दैबला परमेस्वर जल्दिए सैतानके तोरासबके टाङके तरमे मिसरेतौ। अपनासबके परभु येसु खिरिस्टके अनुगरह तोरासबसङे रहे।
जहिनङे मन्डली खिरिस्टके अधिनमे छै, तहिनङे घरबालीयोसब, सब बातमे आपन-आपन घरबलासबके अधिनमे रहे।