29 ओकर कहल बातसे मरियम एकदमसे घबरागेलै आ केहन किसिमके गोरलगी चियै से सोचे लाग्लै।
तब उसब एक-दोसरमे बात-चित करे लाग्लै, “अपनासब रोटी नै आन्लाके कारन येसु एहेन कैहरहल छै कि।”
जकरिया स्वरगदुतके देखके घबरागेलै आ डर्यालछेलै।
स्वरगदुत मरियम लग आइबके कहल्कै, “गोर लागैची! तुहे किरपा पाबनेचिही।”
यि घटनाके बात सुनैबलासब आस्चरज मानल्कै आ कहल्कै, “यि बालक पाछे केहन हेतै?” कथिलेत परमेस्वरके सक्ती ओकर उपर छेलै।
महज मरियम सब बात बिचार कैरके मनेमे राखल्कै।
तकरबाद येसु, मरियम आ योसेफसङे नासरतमे गेलै आ उसबके आग्याकारी भ्याके रहलै। ओकर माँ मरियम यि सबबातसब बिचार कैरके मनमे राखैत गेलै।
जब पतरुस सोइच रहल छेलै यि दरसनके अरथ कथी भ्यासकैछै, तहै बखत करनेलियसके पठाएल लोकसब पुछैत-पुछैत सिमोनके देहरीमे ठार भेलै,
करनेलियस स्वरगदुत दिसन डेरा-डेराके ताकल्कै आ कहल्कै, “कहु परभु” स्वरगदुत कहल्कै, “तोहर परथना आ गरिबसबके उपर देख्याल दयाके कामसब परमेस्वर देख्ने छौ। परमेस्वर तोहर सब असल कामके भेटीके रुपमे सुइकार करनेछौ।