5 जाबेतक हम सन्सारमे चियौ, ताबेतक हम सन्सारके इजोत चियौ।”
अन्हारमे बैठल लोकसब एकटा बरका इजोत देखने छै। जेसब मिरतुके छाह भेल परदेसमे बैठल छेलै, तकरासबमे इजोत चमकल छै।”
“तुसब सन्सारके इजोत चिही। पहारमे रहल सहर घोसरैले नै सकैछै।
औरो जात जातीसबके रस्ता देखाइले इजोत देने चियै आ अहाँ इजराएलके सब लोकसबके लेल महिमाके इजोत चियै।”
हम सन्सारके इजोत बैनके एलचियै, तैल्याके हमरा बिस्बास करैबला कोइने अन्हारमे रहतै।
तब येसु फेनो लोकसबके कहल्कै, “सन्सारके इजोत हम्ही चियौ। हमर पछा चलैबला अन्हारमे कहियो नै चल्तै, महज उ जिबनके इजोत पाबतै।”
कथिलेत परभु हमरौरके अहिनङे आग्या करने छै- ‘पिरथिबीके अन्तके सिमा तक लोकसब हमर मुक्ती पाबै कैहके, अहै कामके खातिर गैर-यहुदीके बिचमे इजोत हैले नियुक्त करनेचियौ।’”
तु ओकरासबके आँख खोइलके अन्हारसे इजोतमे आ सैतानके बन्धनसे परमेस्वर दिसन घुमाबे। जैसे उसब हमरमे बिस्बास करे आ ओकरसबके पाप छमा भ्याजाय आ परमेस्वरके पबितर करल लोकसब रहल ठाममे रहे पाबे।’
खिरिस्टके दुख भोगैये परतै आ उ मरलहासबमेसे जिबित भ्याके उठैबला पहिन्का भ्याके उ यहुदी आ गैर-यहुदीके इजोतके सन्देस सुनेतै।”
जे असली रुप परकट हैछै उ इजोत चियै। पबितर धरमसास्तरमे अनङ लिखलछै, “हे बिभोर निनमे परल लोकसब जाग आ आपन पापके कारनसे मरल नै रह, जिबित हो। तब खिरिस्टके इजोत तोरासबमे चमकतौ।”
उ सहरमे इजोतके लेल सुरुज आ चानके आबस्यक नै छै, कथिलेत परमेस्वरके महिमा ओतेका इजोत चियै आ थुमा आपने चिरखा चियै।