37 पाबैनके अन्तिम दिन अरथात मुल दिनमे येसु ठार भ्याके जोरसे कहल्कै, “तोरासबमेसे यदि कोइ पियासल चिही त उ हमरलग आबे आ पिबे।
“हे सब थाकल आ बोझसे दाबल लोकसब, हमरलग या, हम तोरासबके बिसराम देबौ।
युहन्ना त ओह्या लोक चियै, जकर बिसयमे यसैया अगमबक्ता एहेन कहने छेलै: उजार जगहमे एक गोरा जोरसे हल्ला कैरके कैहरहल छै, ‘परभु आबैबला रस्ता दुरुस कर, उ चलैबला रस्तासब सोझ कर।’”
धैनके चियै धारमिकताके खातिर भुखल-पियासलसब, कथिलेत उसब अघाइतै।
युहन्ना कहल्कै, “यसैया अगमबक्ता कहने रहै, ‘परभुके आबैबला रस्ता दुरुस कर’ कैहके हम उजार जगहमे जोरसे कहैबलाके एकटा अबाज चियै।”
येसु कहल्कै, “बाट, सत आ जिबन हम्ही चियै। बिना हमरसे कोइ नै पितालग पुइग सकैछै।
येसु ओकरा जबाब देल्कै, “परमेस्वर तोरा दैबला बरदानके आ तोहर सङे पानी माङैबला लोकके चिनतिही त, तु ओकरसे माङतिही आ उ तोरा जिबनके पानी देतियौ।”
तब उ सामरी जनी कहल्कै, “मालिक, अहाँसङे त पानी भरैले डोलो नै छै, इनार बहौत गैहर छै। जिबनके पानी अहाँ कतसे आन्बै?
महज हमर देल पानी पियैबला फेनो कहियो नै पियासल रहतै, कथिलेत हमर देल पानी ओकर भितरसे निकलैबला पानीके मुल हेतै आ ओकरा अनन्त जिबन देतै।”
तैयो तुसब अनन्त जिबन पाबैके लेल हमरलग आबैले नै चाहैचिही।
तब येसु फेनो उसबके कहल्कै, “जिबनके रोटी हम्ही चियौ। जे हमरलग एतै उ कहियो नै भुखल रहतै आ हमरमे बिस्बास करैबला कहियो नै पियासल रहतै।
जकरा पिता हमरा देनेछै उ हमरलग एतै आ जे कोइ हमरलग एतै ओकरा हम कहियो नै छोरबै।
कथिलेत हमर देह साँचोके खाइबला आ हमर लहु साँचोके पियैबला चिज चियै।
येसु मन्दिरमे सिखाइबखत, जोरसे कहल्कै, “तुसब हमरा चिन्हैचिही आ हम कतेसे एलचियौ सेहो तुसब जानैचिही। महज हम आपने मनसे नै एलचियौ। जे हमरा पठाइनेछै, उ सत छै आ ओकरा तोरासब नै चिन्हैचिही।
तुसब परभुके बाटी आ भुत-परेतसबके बाटी दुनुसे पियैले नै सकबिही। तहिनङे तुसब परभुके भोज आ भुत-परेतसबके भोज दुनु खाइले नै सकबिही।
आ सबकोइ एके आत्मिक पानी पिल्कै, कथिलेत उसब सङे-सङे यातरा करैबला आत्मिक चटानसे निकलल पानी पिल्कै आ उ चटान खिरिस्ट छेलै।
तहिनङे रोटी खेलाके बाद बाटी लेल्कै आ कहल्कै, “परमेस्वर आ लोकके बिचमे समबन्ध अस्थपना करैबला यि हमर लहु चियौ। जहिया-जहिया तुसब यि पिब्ही, तहिया-तहिया हमर सम्झनामे एहेन कैरते रह।”
हमसब चाहे यहुदी हेबे, चाहे गिरिक, चाहे दास हेबे, चाहे स्वतन्तर, सबकोइ एके पबितर आत्मासे बप्तिस्मा पाबनेचियै आ एके देह भेलचियै। तब अपनासबके एके पबितर आत्मा देनेछै।
अङगुरके मधसे नै मात कथिलेत ओइसे जिबन नास हैछै, महज पबितर आत्मासे भरपुर रह।
उ हमरा कहल्कै, “आब सबकाम पुरा भ्यागेलै! अल्फा आ ओमेगा, सुरु आ अन्त हम्ही चियै। जकरा-जकरा पियास लागल छै, हम ओइसबके मङनिएमे जिबनके पानीके भबसे पियैले देबै।
तकरबाद स्वरगदुत हमरा इस्फटिक जखा चमकदार जिबनके पानीके लदी देखल्कै। उ लदी परमेस्वर आ थुमाके सिंहासनसे निकैलके,
पबितर आत्मा आ कनिया कहैछै, “आबु!” जे लोक सुनैछै, उहो लोक कहे कि, “आबु।” जे पियासल छै, उ आबे आ जकरा इक्छा लागैछै उ जिबनके पानी मङनिएमे पिबे!