47 यदी कोइ हमर कहल बचन सुनैछै आ ओइ बचनके पालन नै करैछै तकर हम नियाय नै करबै। कथिलेकी हम सन्सारमे नियाय करैले नै एलचियै, महज सन्सारके बचाइले एलचियै।
“होसियार रह, यि छोट बच्चासबमेसे ककरो तुसब निच नै समझ। कथिलेत हम तोरासबके कहैचियौ, उसबके देखभाल करैबला स्वरगदुतसब स्वरगमे रहैबला हमर पिताके अगामे रहैछै।
[कथिलेत मानबके बेटा हरेल्हासबके बचाइले एलछै।]
तैहनङे मानबोके बेटा दोसरसे सेबा लैले नै, महज सेबा करैले आ बहौत लोकसबके पापसे छुटकारा दैके खातिर आपन परान दैले एलछै।”
कथिलेत मानबके बेटा हरेल्हाके ताकैले आ बचाइले एलछै।”
तकरबाद उसब दोसर गाम दिसन गेलै।
जे हमरा आ हमर बचनके इन्कार करैछै तकरा नियाय करैबला एकगोरा छै। हमर बोलल बचनेसे अन्तके दिनमे ओइसबके उ नियाय कैरदेतै।
परमेस्वर त आपन बेटाके सन्सारके दोसी ठहराबैके लेल नै महज ओकरसे सन्सारके लोकसब बचे कैहके पठेल्कै।
“यि नै सोच कि, हम तोरासबके पिताके अगा दोस लगाइबौ। तोरासबके दोस लगाइबला त मोसा चियौ, जकरामे तुसब आस करनेचिही।
तोरासबके बारेमे कहैबला आ नियाइ करैबला बहौत बातसब हमरसङे छै। महज हमरा पठाइबला सत छै आ हम जे ओकरसे सुन्ने चियै ओहे बात सन्सारके लोकसबके बताइचियै।
परभु लोकसबके पापसबसे मुक्ती पाबे कैहके मौका दैले चाहैछै, ओहैसे उ कतहेक धिरजी चियै कैहके धियान दहै। अपनासबके पिरिय भाइ पावल सेहो परमेस्वरसे पाबने बुइधसे एह्या बातसब तोरासबके लिखने छेलौ।
हमसब यि देख्ने चियै आ साक्छी दैचियै कि, परमेस्वर पिता सन्सारके मुक्ती दैबला हैकेलेल आपन बेटाके पठाइने छै।