17 तुसब किछो कहबिही तैयो, किछो करबिही तैयो सब बात परभु येसुके नाममे कर तब ओकरेसे परमेस्वर पिताके धन्यबाद चरहा।
तहैलेल जो आ सब देसके लोकसबके चेला बना, पिता, पुतर आ पबितर आत्माके नाममे बप्तिस्मा दहै।
यि बात एफिसस बासि, यहुदी आ गिरिक जातीके सबलोक सुनल्कै। तब उसबके डर भ्यागेलै आ परभु येसुके नामके परसन्सा भेलै।
आ निक करैले अहाँ आपन हाथ बरहाइत, आपन पबितर सेबक येसुके नामसे आस्चरज कामसब हैतरहे।”
सबसे पहिने, तोरासबके लेल येसु खिरिस्ट दुवारा हम आपन परमेस्वरके धन्यबाद चरहाइचियै, कथिलेकी खिरिस्टमे करल तोरासबके बिस्बासके बारेमे सारा दुनियामे फैललछै।
तैखातिर तुसब खो, पि या जेकुछ कर, सबकुछ परमेस्वरके महिमाके लेल कर।
हम अपनासबके परभु येसु खिरिस्टके महिमाके पिता, परमेस्वरके यि परथना करैचियै कि उ तोरासबके बुइध आ परकासके आत्मा देबे ताकी तुसब ओकरा असलसे चिन्हैले सके।
अपनासबके परभु येसु खिरिस्टके नाममे परमेस्वर पिताके सब बातमे हरदम धन्यबाद दैतरह।
परमेस्वरके महिमा आ परसन्साके लेल येसु खिरिस्टसे आबैबला धारमिकताके फलसे तुसब भरिभराउ हो।
सबकोइ परमेस्वर पिताके महिमाके लेल येसु खिरिस्टके परभु कैहके सुइकार करेपरतै।
ओकरलेल परमेस्वर पिताके खुसीसे धन्यबाद दहै। परमेस्वरके इजोतके राजमे खिरिस्टके पबितर जनसबके पाबैबला बात तोरोसबके पाबैले सकैबला बनाइनेछौ।
तुसब आपन बिस्बासके जैर ओकरमे गैहरतक गारने रह आ ओकरसङे आपन समबन्ध बलगर बनाइत जो। तोरासबके भेटल सिक्छा अनुसार बिस्बासमे अस्थिर भ्याके ओकरा धन्यबाद दैतरह।
खिरिस्टके सान्तीके तुसब आपन हिरदयमे राज करैले दहै। एह्या सान्तीके खातिर परमेस्वर तोरासबके एके देहमे बोलाइनेछौ। यि बातमे तुसब धन्यबादी बन।
तुसब जे करैचिही, से लोकसबके लेल सेबा करल जखा नै, महज परभुके सेबा करल जखा मन लगाके कर।
हम पावल, सिलास आ तिमोथीयोके तरफसे परमेस्वर पिता आ परभु येसु खिरिस्टमे यि चिठी लिखैचियौ। परमेस्वर थेसलोनिकीके मन्डलीसबके अनुगरह आ सान्ती देबे।
केहनो परिस्थितीमे परमेस्वरके धन्यबाद दहै, कथिलेकी येसु खिरिस्टमे तोरासबके लेल परमेस्वरके इक्छा यिहे चियौ।
तोरासबके ओकरेसबसे सब असल काममे साहस आ बचनमे सक्ती मिले।
परमेस्वर आपन बेटाके कहल्कै, “तु हमर दुलरुवा बेटा चिही, आइ हम तोहर बाबु भेल चियौ।” यि बात कोनो स्वरगदुतके परमेस्वर कहियो नै कहल्कै। उ आपन बेटाके बारेमे अनङ कहल्कै, “हम ओकर बाबु हेबै आ उ हमर बेटा हेतै।” यि बात कोनो स्वरगदुतसबके कहियो नै कहल्कै।
अहैलेल अपनासब येसुके नाउमे परमेस्वरके परसन्साके बली सबदिन चरहाइत रह। उहे अपनासबके परभु चियै कैहके सुइकार करैत अपनासबके मुहसे निकलल परसन्सा अपनासबके चरह्याल भेटी चियै।
तुसब जिबित पथल चिही। परमेस्वर तोरासबके परयोग कैरके आपन आत्मिक मन्दिर बन्यारहलछौ, ताकी तुसब पबितर पुजारी भ्याके येसु खिरिस्टसे परमेस्वरके मनपरैबला आत्मिक बलिदान चरहाइले सकबिही।
महज तुसब त परमेस्वरके छानल जन, राजकिय पुजारी, पबितर जाती, निजी परजा चिही। उ तोरासबके अन्हारसे ओकर अचमके इजोतमे आनल्कौ, ताकी तुसब ओकर आस्चरजके कामसबके घोसना करैले सक।
जे बोलैबला बरदान पाबनेछै से परमेस्वरके बचनसे बोले। जे सेबा करैछै से परमेस्वरके देल सक्तिसे सेबा करे ताकी सब कामसे येसु खिरिस्ट दुवारा परमेस्वरके परसन्सा हेबे। ओकर महिमा आ सक्ती सबदिन रहे। आमेन।
जे बेटाके इन्कार करैछै ओकरसङे पिता नै रहैछै महज जे बेटाके सुइकार करैछै ओकरसङे पितो रहैछै।
हे हमर धियापुतासब, अपनासब खाली मुह आ बातसे मातरे परेम नै कर, महज अपनासब काम आ सत्यतासे परेम करैजो।