60 उ ठेङहुनिया द्याके जोरसे कहल्कै, “हे परभु, यि पापके दोस अकरौरके नै लागे।” अतहेक कहलाके बाद ओकर परान छुइटगेलै।
चिहानके मुहसब उघरलै आ परमेस्वरके बहुतो सेबकसब मुरदासे जिबित भ्याके उठलै।
महज हम तोरासबके कहैचियौ, आपन दुस्मनोसबसे परेम कर आ तोरासबके सताबैबलासबके खातिर परथना कर,
तब येसु ओइसबसे कन्हिक दुर गेलै आ ठेङहुनिया द्याके परथना करे लाग्लै,
तब येसु कहल्कै, “हे पिता, अकरासबके छमा कैरदियौ, कथिलेत यीसब कथी करैछै से नै जानैछै।” तब उसब येसुके बस्तर लैले चिठा लग्याके भाग लगाइल्कै।
सरापैबलाके आसिरबाद दहै। तोरा अधलाह करैबलाके लेल परथना कर।
तकरबाद येसु कहल्कै, “अपनासबके सङी लाजरस सुतल छै, महज हम ओकरा जगाबैले ओते जेबै।”
“यि बात दाउद उ आपने बारेमे नै कहने रहै, कथिलेत ओकर जिबनमे परमेस्वरके इक्छा अनुसार काम कैरके उ मरलै आ आपन पुरखासब जरे गारलगेलै आ ओकर देह सैर गेलै।
तब पावल अतबेहेक कैहके ठेङहुनिया मारल्कै आ सबकोइ मिलके परथना करल्कै।
जब जाइबला समय आइबगेलै तब हमसब बिदा भ्याके आपन रस्तामे अगा बरहलियै। चेलासब आपन घरबाली आ बाल-बच्चाकेसङे हमरासबके अरियातैले नगर बाहरतक एलै। हमसब समुन्दरके पखामे ठेङहुनिया द्याके परथना करलियै।
तकरबाद पतरुस सबलोकके घरसे बाहर निकालल्कै आ ठेङहुनिया द्याके परथना करल्कै। तब लहास दिसन घुइमके कहल्कै, “तबिता, उठ!” तब उ आँख उघारल्कै त सामनेमे पतरुसके देखके उइठके बैठलै।
ओह्या खातिर तोरासबमेसे बहुतो गोरे कमजोर आ बिमार चिही आ कतहेक गोरे मैर गेलौ।
तब त खिरिस्टमे बिस्बास कैरके मरलहासब सेहो नास भेल छै।
बास्तममे, खिरिस्ट त मरलसे जीयाल छै, जे मरलसबमेसे पहिल्का फल चियै।
सुन! हम तोरासबके एकटा रहसके बात कहैचियौ, अपनासब कोइ नै मरबिही, महज सबकोइ परिबरतन हेतै।
तकरबाद उ पाँच सयसे बेसि बिस्बासी भाइ-भैयासब लग एके साथ परगट भेलै। ओकरा देखैबलासब कतहेक गोरे मैरगेलै आ कतहेक गोरे अखुन्तो जिबित छै।
परभु येसु आपनसबके खातिर अइलेल मरलै कि उ फेनसे आबैबखत अपनासब जिते हेबे चाहे मरल हेबे ओकरेसङे जिबन जियैले सकब।
पहिन्का बेर जखुन हमरा कचहरीमे आपन सफाइ दैले परल छेलै तखुन हमर पक्छमे कोइ नै बाज्लै। सब गोरे हमरा छोइरदेल्कै। यि बातके दोस ओइसबके ककरो नै लागे।
“परभु फेनसे एतै कैहके करल परतिग्या कि भेलौ? अपनासबके पिता-पुरखा मैरके चैलगेलै महज सन्सारके सब बात ओहिनङे छै, जनङ सिरिस्टीके सुरुमे छेलै।”