12 ओइ तन्नामे पिरथिबीके सब चैरटेङा जानबरसब, ससरैबला जन्तुसब आ अकासमे उरैबला चिरै-चुरगुनसब छेलै।
पाबैनके अन्तिम दिन अरथात मुल दिनमे येसु ठार भ्याके जोरसे कहल्कै, “तोरासबमेसे यदि कोइ पियासल चिही त उ हमरलग आबे आ पिबे।
तब उ स्वरग उघरल आ ओतेसे बरका तन्ना जखा कोनो चिज जकर चारु खुट बान्हल पिरथिबी दिसन उतरैत देखल्कै।
तब पतरुस एकटा अबाज सुनल्कै, “ऐ पतरुस, उठ आ यीसब माइरके खो।”
जब हम निकसे ताकलियै त ओइमे घरपोसुवा जानबर, जङली जानबर, ससरैबला जानबर आ अकासमे उरैबला चिरै-चुरगुनसब देखलियै।
कथिलेत उसब नास नै हैबला परमेस्वरके आदर करैके बदलामे नास हैबला लोक, पसुसब, चिरै-चुरगुनसब आ घिसैरके चलैबला जानबरसबके मुरती बन्याके पुजा करल्कै।