11 तब उ स्वरग उघरल आ ओतेसे बरका तन्ना जखा कोनो चिज जकर चारु खुट बान्हल पिरथिबी दिसन उतरैत देखल्कै।
हम तोरासबके कहैचियौ, बहुतो लोकसब पुरब आ पछिमसे एतौ आ अबराहम, इसहाक आ याकुबसङे स्वरगके राजमे भोजन खाइले बैठतै।
जब सब लोकसब बप्तिस्मा लैछेलै तखुन्ते येसु ओहो बप्तिस्मा लेल्कै। परथना करैबखत स्वरग उघरलै,
येसु फेनो कहल्कै, “साँचोके हम तोरासबके कहैचियौ, तुसब स्वरग उघरैत आ परमेस्वरके स्वरगदुतसबके मानब-बेटाके उपरमे चरहैत आ उतरैत देखबिही।”
यहुदीसबके देसके लेल मातरे नै, महज जते-तते छिरियाल परमेस्वरके बेटा-बेटीसबके एकसाथ जमा करैके लेल एहेन कहलगेल छेलै।
जब हम पिरथिबीसे उपर उठ्याल जेबै तब सब लोकसबके हम आपन दिसन तान्बौ।”
ओइ तन्नामे पिरथिबीके सब चैरटेङा जानबरसब, ससरैबला जन्तुसब आ अकासमे उरैबला चिरै-चुरगुनसब छेलै।
पतरुस कहल्कै, “हम योप्पा सहरमे परथना करैत ध्यान-मग्न रहियै। तब एकटा बरका तन्ना जखा चारु खुटमे पकैरके स्वरगसे निचा खसैत हम दरसनमे देखलियै आ उ आइबके हमर कातमे ठहरलै।
तब उ कहल्कै, “देख, हम स्वरग उघरल आ परमेस्वरके देहनाकात मानब पुतर येसुके ठारभेल देखैचियै।”
हमरा यि सुसमाचार सुनाइले लाज नै लागैछै, कथिलेकी बिस्बास करैबला सबलोकके मुक्ती दैकेलेल यि सुसमाचार परमेस्वरके सक्ती चियै, जे पहिने यहुदीसबके लेल आ बादमे गैर-यहुदीयोसबके लेल चियै।
उसब इजराएली चियै आ परमेस्वर ओकरासबके आपन बेटा-बेटीसब बनेल्कै। उ आपन महिमा ओकरासबके परकट करल्कै। ओकरासबसङे करार बानहल्कै, बेबस्था देल्कै आ आराधना करैले सिखेल्कै। उसब ओकर परतिग्या पाबल्कै।
हमसब जलमेसे यहुदीसब चियै आ हमसब “पापी” मानल गैर-यहुदी जखा नै चियै।
आबसे नै त यहुदी, नै त गैर-यहुदी, नै दास, नै स्वतन्तर, नै पुरुख, नै जनी छै, कथिलेत तुसब खिरिस्ट येसुमे सबकोइ एक चियै।
समयमे पुरा भेलाके बाद स्वरग आ पिरथिबीमे सिरिस्टी भेल्हा सब चिज खिरिस्टके अधिनमे आबे।
उ रहसके बात एह्या चियै कि, गैर-यहुदीयोसब सुसमाचारसे परमेस्वरके आसिस पाबैले सक्तै। उसब एक देहके अङसब आ खिरिस्ट येसुमे परमेस्वरके करल परतिग्याके साझेदार भेल छै।
तैखातिर अते गिरिक या यहुदी, देहमे खतना करल आ नै करल, असभ्य, असिक्छित, दास या स्वतन्तर ककरो कोनो भेदभाव नै छै महज खिरिस्टे सब चिज चियै आ सबमे बास करैछै।
तखन स्वरगमे परमेस्वरके मन्दिर खुल्लै आ ओकर मन्दिर भितर ओकर करारके सन्दुक देखापरलै। तब अकासमे बिजली चमैक उठलै। डरलागैबला अबाज सुनाइ देल्कै आ मेघके गरजन सुनेलै, भुमकौन गेलै आ बरका बरका पथल परलै।
तकरबाद हम स्वरग उघरल देखलियै आ ओते एकटा उजर घोरा छेलै। ओइमे सबार हैबला “बिस्बासयोग्य” आ “सत” कहेतै। उ ठिकसे नियाइ आ लराइ करतै।
तकरबाद हम दोसर दरसन देखलियै आ स्वरगमे एकटा केबार खुलल देखलियै। हमर सुनल पहिन्का अबाज तुरहीके जखा आबाजमे हमरसङे अनङ बोलैत सुनलियै, “अते उपर या, तकरबाद हैले आबैबला बात हम तोरा देखाइबौ।”