22 अरथात एहेन लोक जे युहन्नाके बप्तिस्मासे ल्याके येसु स्वरग उठ्याल गेल दिनतक अपनासबसङे छेलै। उ लोक हमरासब सङे-सङे ओकर जि उठैके साक्छी हेबेपरतै।”
जब युहन्ना परचार कैर रहल छेलै तहै बखत येसु गालिलके नासरतसे एलै आ युहन्नासे उ यरदन लदीमे बप्तिस्मा लेल्कै।
तकरबाद परभु येसु ओइसबसङे बोइल लेलाकेबाद स्वरग दिसन उठ्यालगेलै आ परमेस्वरके देहनाकात बैठलै।
तुहिसब यि बातके साक्छी चिही।
जब सब लोकसब बप्तिस्मा लैछेलै तखुन्ते येसु ओहो बप्तिस्मा लेल्कै। परथना करैबखत स्वरग उघरलै,
तुहुसब हमर बारेमे गबाही देब्ही, कथिलेकी तुसब सुरुवेसे हमरसङे चिही।”
उसब कहल्कै, “ए गालिलके लोक, तुसब कथिले अकास दिसन ताकैत ठडा भेलचिही? येसु त स्वरगमे गेलौ, जैहनङ अखुन स्वरगमे जाइत देखलिही, ओहिनङ ओकरा फेनो आबैत देखबिही।”
येसु स्वरग जाइसे पहिने आपनेसे छानल परेरितसबके पबितर आत्माके सक्तिसे आग्या देल्कै।
“अहै येसुके परमेस्वर जिबित करल्कै। यि हम सबकोइ अकर साक्छी चियै।
उ परेरितसब बहुत सक्तीसे परभु येसु मरके जिबित भ्याके उठलै तै बातके गबाही दैछेलै आ उसब सबके सङे परमेस्वरके बहुत बरका अनुगरह छेलै।
आब हमसब एहैन महान मुक्तीके वास्ता नै करबै त, अपनासब कनङके दन्डसे बाच्बै? यि मुक्तीके बारेमे सबसे पहिने परभु येसु आपनेसे परचार करल्कै आ ओकर बचन सुनैबलासब अपनासबके लेल पक्का परमानित कैरदेल्कै।