24 हमसब पापके लेल मैरके धारमिकताके लेल जियैले सकि कैहके खिरिस्ट अपनासबके पापसबके खातिर आपन देहमे पाप बोइकके कुरूसमे मरलै। ओकर चोटसबसे तुसब निक भेलचिही।
तकरबाद उ बारब्बाके ओकरासबके लेल छोइरदेल्कै महज येसुके कोरासे पिटके कुरूसमे लटकाइले सिपाहीसबके जिमा लगेल्कै।
कथिलेत हम तोरासबके कहैचियौ, तोरासबके धारमिक्ता धरमगुरुसब आ फरिसीसबसे बेसी नै हेतौ त तुसब कोनो भि हालतमे स्वरगके राजमे नै ढुकबिही।
अहिनङे यसैया अगमबक्ताके कहल बात पुरा भेलै- “उ अपनासबके कमजोरीसब आ अपनासबके रोग-बिमारसब बोइक लेल्कै।”
भिरके लोकसबके माङ पुरा करैके लेल पिलातस बारब्बाके छोइरदेल्कै आ येसुके कोरासे पिटके कुरूसमे लटकाइले सिपाहीसबके जिम्मा लग्यादेल्कै।
“परमपरभुके आत्मा हमर उपरछै, गरिबसबके सुसमाचार सुनाइले उ हमरा अभिसेक कैरके पठाइने छै। बन्धनमे परलसबके छुटकाराके लेल, अन्हरासबके आँख देखैके लेल, अत्याचारमे परलाहासबके सोतन्तर करैके लेल,
तकर बिहानके युहन्ना येसुके आपन दिसन आबैत देखके कहल्कै, “देख, यि सन्सारके पाप उठाके लजाइबला परमेस्वरके थुमा चियै।
तब पिलातस येसुके लज्याके ओकरा कोरा से मारैले सिपाहीसबके हुकुम देल्कै।
महज कोनो जातीके लोक हेबे, असल काम करैबला आ ओकर डर मानैबलासबके परमेस्वर मन पराइछै।
यहुदिया आ यरुसलेममे ओकर करल कामसबके हमसब साक्छी चियै। उसब ओकरा कुरूसमे लटकाके माइरदेल्कौ।
आ ओकर बिसयमे लिखल सब बात उसब पुरा करलाके बाद उसब येसुके कुरूससे निचा उताइरके चिहानमे लज्याके राखल्कै।
हमरासबके पितापुरखाके परमेस्वर येसुके मरलसे जियाइल्कै, जकरा तुसब कुरूसमे लटकाके मारने छेल्ही।
तहिनङ कैरके तुहुसब आपन-आपन पापके खातिर मरल महज येसु खिरिस्टसङे परमेस्वरके लेल जिबित भेल समझ।
आपन देहके अंगसबके दुस्टताके साधनके रुपमे पाप करैले नै सोप, महज मिरतुसे जिबनमे आनल लोकसबके जखा अपनाके परमेस्वरमे सोप आ परमेस्वरके असल कामके लेल आपन देहके अङसबके सोप।
तुसब जकर आग्यापालन करैचिही ओकर दास हैचिही से तोरासबके थाह छौ। तुसब पापके दास भ्याके ओकर आग्यापालन करबिही त मरबिही, महज परमेस्वरके आग्यापालन करबिही त, तुसब ओकर अगा धरमी ठहरबिही।
अहँ, ओनङ करनाइ ठिक नै छै। पापेके खातिर अपनासब मरल चियै, तब कनङके पाप करैत जियैले सक्बै?
आब तुसब पापके बन्धनसे छुटकरा पाइबके परमेस्वरके दास भेलचिही। ओइसे तोरासबके पबितर बनाइतौ आ तुसब अनन्त जिबन पाबबिही।
कथिलेकी मरल लोक पापके सक्तीसे स्वतन्तर हैछै।
महज अपनासबके अधिनमे राखैबला बेबस्थाके लेल मैरके आब ओइसे छुटकरा पाबनेचियै, ओहैसे अपनासब पुरन्का लिखल बेबस्था अनुसार सेबा नै करैचियै, महज पबितर आत्माके देल लया बिधी अनुसार परमेस्वरके सेबा करैचियै।
हम जे पाबलियै ओह्या सबसे मुख बिसयके रुपमे तोरासबके सोइप देलियौ, अरथात पबितर धरमसास्तर अनुसार खिरिस्ट अपनासबके पापके खातिर मरलै।
ओकरासबसे निकैलके या आ ओइसबसे अलग रह! कोनो असुध चिज नै छु, तब हम तोरासबके सुइकार करबौ कैहके परमपरभु कहैछै।
खिरिस्ट अपनासबके खातिर सरापित भ्याके अपनासबके बेबस्थाके सरापसे मोल तिरके छुटकरा देल्कै, कथिलेत पबितर धरमसास्तरमे एहेन लिखल छै, “काठमे लटक्याल लोक सरापित हैछै।”
कथिलेत इजोतके फल त सब किसिमके भलाइ, धारमिकता आ सत्यता चियै।
परमेस्वरके महिमा आ परसन्साके लेल येसु खिरिस्टसे आबैबला धारमिकताके फलसे तुसब भरिभराउ हो।
उ अपनासबके बिरोधमे लिखल सब तमसुक आ दाबीसब सङे रद कैरदेल्कै आ कुरूसमे किला ठोइकके नास कैरदेल्कै।
तुसब खिरिस्टसङे मैरके यि सन्सारके आधारभुत सिदान्तसबसे छुटकारा पाबनेचिही त, कथिले तुसब यि सन्सारके नियमसब पालन करैचिही?
कथिलेत तोरासबके पुरन्का जिबन मरलछौ आ तोरासबके लया जिबन खिरिस्टसङे परमेस्वरमे घोसरलछौ।
कथिलेकी येसु खिरिस्ट परमेस्वरके इक्छा पुरा करल्कै। ओहैसे सबदिनके लेल एके चोटी आपन देहके बलिदान द्याके उ अपनासबके सब पापसबसे पबितर करल्कै।
अहैकारनसे सन्सारमे आबैतखिना खिरिस्ट परमेस्वरके अनङ कहल्कै, “अहाँ भेटी आ बलीसब नै चाहलियै, महज अहाँ हमर खातिर एकटा देह तैयार कैरदेने चियै।
तुसब आपन चलैबला बाट सोझ बना ताकी तोहर टाङ नै लरबराबे बरु बौकार भ्याजाए।
अपनासबके लेल अहिनङे परधान पुजारीके आबसेक्ता छै। जे पबितर, निरदोस, सुधछै। परमेस्वर ओकरा पापी लोकसबसे छुटियाके सबसे उपर स्वरगमे राखल्कै।
ओहिनङे बहुतो लोकके पाप छमाके लेल खिरिस्ट एकेबेर बली भेलै। उ दोसर बेर एतै त, ओइ बखत पाप छमाके लेल नै एतै, महज ओकरासबके मुक्तीके लेल एतै जेसब ओकर बाट ताकैत असियाल रहतै।
ओहैसे यदि निक हैले चाहैचियै त आपन करल पाप एक-दोसरके अगा सुइकार कर आ एक-दोसरके खातिर परथना कर। धरमी लोकके करल परथनासे परमेस्वर सक्तिसाली आ परभावकारी तबरसे काम करैछै।
खिरिस्ट धरमी छै से तुसब जानैचिही। तहैलेल निसचिन्त रह कि धारमिकतामे चलैबला सब परमेस्वरसे जलमल रहैछै।
हे पिरिय धियापुतासब, कोइ नै तोरासबके बहकाबे। धारमिकतामे चलैबला लोक खिरिस्ट जखा धरमी हैछै।
उ लदी सहरके मुल रस्ताके बिचसे बहैछेलै। उ लदीके पखामे एकटा जिबनके गाछ छेलै, जे हरेक महिना बारह किसिमके फल फराइछेलै। उ गाछके पतासब जाती-जातीके लोकसबके निक करैबला दबाइ जखा छेलै।