19 महज परभुके इक्छा हेतै त, हम तोरासबलग जल्दीए एबौ। उ घमन्डी लोकसबके बात मातरे नै महज उसबके सक्ती केहैन छै से पता लगाइबै।
ओइसबसे बिदा लैत पावल कहल्कै, “यदी परमेस्वरके इक्छा हेतै त हम फेनो अहाँ सब लग एबै।” तकरबाद उ एफिसससे पानी जहाद चहैरके चैलगेलै।
तकरबाद पावल पबितर आत्माके अगुवाइमे माकेडोनिया आ अखैया इलाका हैत यरुसलेम जाइके निरनय करल्कै। उ कहल्कै, “ओते पुग्लाकेबाद हमरा रोम सहरमे जाइए परतै।”
ओइ इलाकामे पुग्लाकेबाद ओतेका बिस्बासीसबके उत्साह द्याके फेनो ओतेसे उ गिरिस देसमे गेलै।
यदि परमेस्वरके इक्छा हेतै त हम खुसीसे तोरासबलग एबौ आ तोरासबसङे संगती कैरके आनन्द मनाइबौ।
यदि कोइ भुख्याल चिही त, उ आपन घरमे खेबे। ताकि तुसब एकसाथ भेला हेब्ही त दोसी नै ठहरबिही। औरो बातके बारेमे हम तोरासबलग एबौ त आदेस देबौ।
तु सबकोइ आन भसा बोल कैहके हम चाहैचियौ, महज ओकरसे बेसि तुसब अगमबानी बोल कैहके हम चाहैचियौ। कथिलेत आन भसामे बोलेसे त बरु अगमबानी बोलनाइ बरका चियै। आन भसाके अरथ खोइल दैबला लोक रहतै तब मातरे मन्डलीके बिस्बासीसबके आत्मिक तवरमे बलगर बनाइतै।
हम माकेडोनिया परदेसके यातरा करलाके बाद तोरासबलग भेटघाट करैले एबौ, कथिलेकी पहिने माकेडोनिया जाइके हमर योजनाछै।
अइ बेर हम तोरासबसे एक छिन भेटघाट कैरके जाइले नै चाहैचियौ। यदि परभुके इक्छा हेतै त, कुछ समय तोरासबसङे बिताबैके आसा राखने चियै।
तैयो परिपक भेल बिस्बासीसबके बिचमे अपनासब ग्यान-गुनके बात करैचियै, महज अइ जुगके ग्यान या अइ जुगके सासकसबके ग्यान नै, जे बितके जेतै।
हमरा तोरासबलग फेनसे आबैले हिम्मत नै छै कैहके तोरासबमेसे कोइ-कोइ घमन्डी भेलचिही।
हे हमर भाइ-भैयासब, तोरासबके भलाइके लेल हम आपने आ अपोल्लोसके उदाहरन द्याके यि सब बातसब लिख्नेचियौ, ताकि तुसब पबितर धरमसास्तर अनुसार जियैले सिख आ तुसब एक गोरेके पक्छ ल्याके दोसरके बिरोध कैरके घमन्डी नै हो।
हम परमेस्वरके साक्छी माइनके कहैचियौ कि, तोरासबके हपकाइले नै परे कैहके हम फेरसे कोरिन्थ सहरमे नै एलियै।
हम चिठीसब लिखके तोरासबके डर देखाइले नै चाहैचियौ।
यदि परमेस्वर अनुमती देतै त, यि सुरुके बातसबसे अपनासब अगा दिसन बरहैले सक्बै।
तोरौरके त अनङ कहैके चाही, “यदि परमेस्वरके इक्छा हेतै त हमसब जिबित रहब आ एहेन-ओहेन करब।”