23 महज हरेक लोक आपन-आपन पालमे जीके उठतै। सबसे पहिने खिरिस्ट जीके उठतै, तकरबाद खिरिस्ट फेर एतै तखैन ओकरमे बिस्बास करैबला सबकोइ जीके उठतै।
कथिलेत जब मानबके बेटा आपन पिताके महिमामे स्वरगदुतसबके सङे एतै तब ओइ बखत सब लोकसबके आपन-आपन काज अनुसारके इनाम देतौ।
साँचेके, हम तोरासबके कहैचियौ, अते ठार भेलमेसे कतहेक लोकसब जाबेतक मानबके बेटाके आपन राजमे आबैत नै देखतै ताबेतक नै मरतै।”
खिरिस्टके दुख भोगैये परतै आ उ मरलहासबमेसे जिबित भ्याके उठैबला पहिन्का भ्याके उ यहुदी आ गैर-यहुदीके इजोतके सन्देस सुनेतै।”
बास्तममे, खिरिस्ट त मरलसे जीयाल छै, जे मरलसबमेसे पहिल्का फल चियै।
यि परिबरतन आँखके एक मटकीमे, तुरहीके अन्तिम आबाजमे हेतै। तै समयमे तुरही बज्तै तब मरल लोकसब सबदिनके लेल जिबित हेतै आ अपना जिबित भेलसब परिबरतन हेबै।
तुसब खिरिस्टके चिही आ खिरिस्ट परमेस्वरके चियै।
जनङ परमेस्वर आपन सक्तिसे येसु खिरिस्टके मरलसे जिबित करल्कै तहिनङे आपनोसबके ओकर सक्तीसे जिबित करतै।
तुसब त बाहरमे देखैबला बात मातरे देखैचिही। यदि कोइ उ खिरिस्टके चियै कैहके बिस्बास करैछै त, उ आपने आपके याद करे कि जहिना उ खिरिस्टमे छै तहिना हम्हुसब खिरिस्टके चियै।
यदि तुसब खिरिस्टके चिही त अबराहमोके सन्तान चिही आ परमेस्वरके परतिग्या बमोजिम हकबला सेहो चिही।
महज उसब, जे खिरिस्ट येसुके चियै, उसब आपन पाप स्वभाबके इक्छा आ ललसा कुरूसमे काटी ठोइकके मारनेछै।
ताकी मरलहासबसे हम्हु जिबित हैले सकी।
जब अपनासबके परभु येसु एतै, ओइ बखत ओकर अगा अपनासबके आसा, आनन्द आ घमन्डके मुकुटमे गर्भ करैबला कथी हेतै? कि यि तुहेसब नै चिही त?
बिस्बास योग्य साक्छी आ मिरतुसे सबसे पहिन्का बेर जिबित भेल सन्सारके रजा सबके रजा, येसु खिरिस्टके तरफसे तोरासबके अनुगरह आ सान्ती मिले। उ अपनासबके परेम करैछै आ आपन लहुसे अपनासबके पापसे छुटकरा देनेछै।