Didi nagsabat si Cornelio, “Mga upat na ka adlaw yana na sugad man sani na alas tres an hapon, nagapangadyi ako sa balay. Bigla na lang may nagtindog sa atubangan ko na lalaki na makintab an sul-ot.
Kadi kag kauna an kada mga unod san mga hadi, mga kapitan, mga maisog na suldados, mga kabayo kag mga nakasakay sani, san tanan na katawuhan, uripon kag dili uripon, kilala kag dili kilala!”
“Dili ko po aram,” an sabat ko. “Ikaw an nakaaram.” Kaya ginsabi niya sa akon, “Ini an mga tawo na nakalibre hali sa dako na pagpasakit. Ginhugasan ninda na ginapaputi sa dugo san Kordero an inda mga halaba na bisti.
Pakatapos sani, nagkita-kita naman ako. Didto damu-damo sin mga tawo na dili mabilang. Hali sinda sa kada usad na nasyon, lahi, rasa kag lenggwahi. Nakabisti sinda sin puti na halaba kag may huyot na mga dahon san palmera. Adto sinda nagatindog sa atubangan san trono kag san Kordero,