18 جڏهن نعوميہ رُوت جو ساڻس گڏ هلڻ جو پڪو ارادو ڏٺو، تڏهن کڻي ماٺ ڪيائين.
18 ۽ جڏهن هن ڏٺو تہ هن مون سان گڏ هلڻ لاءِ پڪو ارادو ڪيو آهي، تڏهن هن کي وڌيڪ چوڻ کان بس ڪيائين.
اهي پنهنجو وقت رسولن کان سکڻ، هڪٻئي جي صحبت ۾ رهڻ، گڏجي ماني کائڻ ۽ دعا گھرڻ ۾ گذارڻ لڳا.
جڏهن اسين کيس مڃائي نہ سگھياسين، تڏهن اسان ايترو چئي بس ڪئي تہ ”جيڪا خداوند جي مرضي.“
انهيءَ کان علاوہ اوهين سڀ خداوند عيسيٰ ۾ سندس قدرت سان ڀرپور ٿي طاقتور ٿيو.
پوءِ ٻيئي ڄڻيون وري هليون ۽ بيتلحم ۾ اچي پهتيون. انهن جي پهچڻ تي سڄو شهر حيرت ۾ پئجي ويو ۽ عورتن کان رڙيون نڪري ويون تہ ”ڇا سچ پچ اها نعوميہ آهي؟“