3 اي خداوند! اهي بڇڙا ماڻهو ڪيستائين، هائو، ڪيستائين اهي بڇڙا ماڻهو پاڻ کي پڏائيندا رهندا؟
3 اي خداوند بڇڙا ماڻهو ڪيستائين، هائو ڪيستائين، پاڻ کي پڏائيندا؟
سو هامان کي ان ڦاهيءَ تي لٽڪايو ويو جيڪا هن مردڪئيءَ لاءِ ٺهرائي هئي. تڏهن وڃي شهنشاهہ جي ڪاوڙ جھڪي ٿي.
آستر وراڻيو تہ ”اُهو دشمن ۽ ويري هي بڇڙو هامان آهي.“ تڏهن هامان شهنشاهہ ۽ راڻيءَ جي اڳيان ڏاڍو دهلجي ويو.
’شريرن جي سوڀ عارضي هوندي آهي؟‘ هائو، جيڪي ماڻهو خدا تي ڀروسو نہ رکندا آهن، تن جي خوشي ٿوري دير لاءِ هوندي آهي.
ڇاڪاڻ تہ اي خدا! تون ئي منهنجو محافظ آهين. پوءِ تو مون کي ڇو ڇڏي ڏنو آهي؟ ڇو آءٌ پنهنجي دشمنن جي ظلم ڪري روئندو رڙندو پيو وتان؟
هو ٺٺوليون ٿا ڪن ۽ بغض واريون ڳالهيون ڪن ٿا. اهي مغروريءَ سان ظلم جون ڌمڪيون ڏين ٿا.
ائين ڪيستائين رهندو، اي خداوند! ڇا تون هميشہ ڪاوڙيل رهندين؟ ڇا تنهنجي اها غيرت باهہ وانگر پيئي ڀڙڪندي رهندي؟
اي خداوند قادرِمطلق خدا! تون ڪيستائين پنهنجي قوم جي دعائن کان ناراض رهندين!
اي خداوند! ڪيستائين، ڇا ابد تائين منهن موڙي ڇڏيندين؟ تون ڪيستائين پنهنجي غضب کي باهہ جيان ڀڙڪائيندو رهندين؟
اوهين رڙيون ڪري چوندا تہ ’اي خداوند جي تلوار! تون ڪيستائين پئي قتلام ڪندي رهندينءَ؟ هاڻ پنهنجي مياڻ ۾ موٽي وڃ، خاموش رهہ ۽ آرام وٺ.‘
اي خداوند! ڪيستائين آءٌ مدد لاءِ تو کي سڏيندو رهندس، تون تہ ٻڌين ئي ڪونہ ٿو؟ ڪيستائين آءٌ تو آڏو ”ظلم، ظلم“ پڪاريندو رهندس، تون تہ بچائين ئي ڪونہ ٿو؟
انهن وڏي آواز سان رڙيون ڪندي تخت تي ويٺل هستيءَ کي چيو تہ ”اي پاڪ ۽ سچا مالڪ! تون ڪيستائين عدالت نہ ڪندين ۽ زمين تي رهڻ وارن کان اسان جي خون جو بدلو نہ وٺندين؟“