زبور 9:13 - Muslim Sindhi Bible

¹³ اي خداوند! مون تي رحم ڪر، ۽ دشمنن کان مليل منهنجي ڏک تي نظر ڪر. تون مون کي موت جي دروازن تان اٿاري آڻ،

Sindhi Bible

¹³ اي خداوند، تون جو مونکي موت جي دروازن تان اُٿاريندڙ آهين، مون تي رحم ڪر؛ ۽ نفرت ڪرڻ وارا مون کي جيڪو ڏک ٿا ڏين، تنهن تي نظر ڪر.

زبور 9:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پيدائش 4:10

تنهن تي خداوند چيس تہ ”تو هي ڇا ڪيو آهي؟ تنهنجي ڀاءُ جو رت مون کي زمين مان بدلي وٺڻ لاءِ پيو پڪاري.

پيدائش 4:9

تڏهن خداوند قابيل کان پڇيو تہ ”تنهنجو ڀاءُ هابيل ڪٿي آهي؟“ قابيل وراڻيو تہ ”مون کي خبر ناهي، آءٌ ڪو پنهنجي ڀاءُ جو سنڀاليندڙ آهيان ڇا؟“

1.بادشاهَہ 21:19

انهيءَ کي وڃي مون خداوند جو هي فرمان ٻڌاءِ تہ ’تو ماڻهوءَ جو خون ڪيو آهي ۽ ان جي ملڪيت بہ ڦري اٿيئي. سو هاڻ آءٌ خداوند چوان ٿو تہ جنهن جاءِ تي نابوت جو رت ڪتن چٽيو آهي، انهيءَ ساڳي جاءِ تي تنهنجو رت بہ ڪتا چٽيندا.‘“

2.بادشاهَہ 9:26

’مون ڪالهہ نابوت ۽ سندس پٽن جو خون ڏٺو. سو آءٌ بہ واعدو ٿو ڪريان تہ تو کان بہ هن ساڳي ئي هنڌ تي بدلو وٺندس.‘“ ييهوءَ پنهنجي ساٿيءَ کي وڌيڪ چيو تہ ”سو هاڻي هن جو لاش کڻي انهيءَ زمين ۾ اڇلائي ڇڏ تہ جيئن جيڪي خداوند فرمايو هو سو پورو ٿئي.“

2.تواريخ 24:22

اهڙيءَ طرح بادشاهہ يوآس زڪرياہ جي پيءُ جا اهي احسان بہ وساري ڇڏيا جيڪي هن ساڻس ڪيا هئا، بلڪ سندس پٽ کي مارائي ڇڏيائين. زڪرياہ مرڻ وقت پڪاري چيو تہ ”شل خداوند اهو ڏسي ۽ اوهان سڀني کان انهيءَ جو حساب وٺي.“

نحمياہ 9:32

تنهنڪري هاڻي اي اسان جا خدا! اي عظمت، قدرت ۽ هيبت وارا خدا! تون جيڪو پنهنجو عهد قائم رکندي لافاني شفقت ڪندڙ آهين، سو اسان جي هن مصيبت کي معمولي نہ ڄاڻ، جيڪا اسان تي، اسان جي بادشاهن، اميرن، ڪاهنن، نبين ۽ ابن ڏاڏن توڙي تنهنجي سڄي قوم تي، اشور جي بادشاهہ جي وقت کان وٺي اڄ ڏينهن تائين ايندي رهي آهي.

زبور 10:12

اي خداوند خدا! اُٿي کڙو ٿيءُ، ۽ بدڪارن تي پنهنجو هٿ بلند ڪر. جيڪي مسڪين ڏک ۾ آهن تن کي تون نہ وسارج.

زبور 107:18

سندن دل کي ڪنهن بہ قسم جو کاڌو ڪين ٿي وڻيو، بلڪ بيماريءَ ڪري اهي موت جي ڪنڌيءَ تي اچي پهتا هئا.

زبور 119:132

اي خداوند! مون ڏانهن ڌيان ڏي، ۽ مون تي پنهنجو اهو ئي رحم فرماءِ، جيڪو تو کي پنهنجي پيار ڪرڻ وارن تي ڪرڻ جڳائي ٿو.

زبور 119:153

اي خداوند! منهنجي مصيبت تي نظر ڪر ۽ مون کي ڇڏائي وٺ، ڇاڪاڻ تہ مون تنهنجي شريعت کي نہ وساريو آهي.

زبور 12:6

خداوند جا جيڪي بہ قول آهن سي سڀ خالص آهن. اهي باهہ ۾ تپايل انهيءَ چانديءَ جيان آهن، جيڪا ست ڀيرا صاف ڪيل هجي.

زبور 13:3

اي خداوند، منهنجا خدا! تون ڌيان ڏي ۽ منهنجو هي عرض ٻڌ، مون کي تندرستي عطا ڪر، متان موت جي ننڊ نہ اچي وڃي.

زبور 142:6

جيئن تہ آءٌ ڏاڍو نااميد ٿي پيو آهيان، سو تون منهنجيءَ دانهن تي ڌيان ڏي، ۽ مون کي ستائيندڙن کان ڇڏاءِ، ڇوجو اهي مون کان وڌيڪ طاقتور آهن.

زبور 25:19

اي خداوند! ڏس، منهنجا دشمن ڪيڏا نہ گھڻا آهن! اهي مون سان ڪيڏو نہ سخت ڪينو ٿا رکن!

زبور 30:3

اي خداوند! تو مون کي پاتال ۾ وڃي پوڻ کان بچائي ورتو، هائو، تو مون کي قبر ۾ داخل ٿيڻ کان محفوظ رکيو.

زبور 38:19

جيڪي بنا سبب منهنجا دشمن ٿيا آهن سي زورآور آهن. جيڪي ناحق مون سان عداوت ٿا رکن سي وڌي گھڻا ٿي ويا آهن.

زبور 51:1

اي خدا! پنهنجي دائمي شفقت سبب مون تي پنهنجو رحم ڪر. تون پنهنجي گھڻي رحم سبب منهنجو هر گناهہ مِٽائي ڇڏ.

زبور 56:13

انهيءَ سبب جو تو منهنجي پيرن کي پاتال ۾ ڪرڻ کان بچايو آهي، هائو، تو مون کي موت کان ڇڏايو آهي، تان‌تہ آءٌ تنهنجي حضور ۾ جيئرن جي روشن دنيا ۾ هلان.

زبور 86:13

مون تي تنهنجي ايڏي تہ دائمي شفقت آهي، جو تو مون کي موت جي منهن مان ڇڏايو آهي.

يسعياہ 38:10

”مون سوچيو ٿي تہ منهنجي حياتيءَ جا باقي رهيل سال مون کان کسيا ويا آهن، سو آءٌ پنهنجي ڦوهہ جوانيءَ ۾ ئي مري وڃي مئلن جي دنيا ۾ داخل ٿيندس.

زاريون 1:11

وسنديءَ جو هر ڪو ماڻهو آهون ڀريندي کاڌي جي ڳولا ڪندو پيو وتي. اهي پنهنجيون قيمتي شيون بہ مانيءَ جي چند ٽڪرن لاءِ ڏيو ڇڏين، انهيءَ لاءِ تہ جيئن پنهنجي حياتي بچائي سگھن. سو يروشلم جي وسندي خداوند کي پڪاري ٿي تہ ”اي خداوند! مون تي نگاهہ ڪري ڏس تہ آءٌ ڪيتري نہ ذليل بڻجي ويئي آهيان!“

زاريون 1:9

جيتوڻيڪ سندس دامن گناهن جي گندگيءَ سان ڀريل هو، تڏهن بہ هن کي پنهنجي انجام بابت ڪو فڪر ڪونہ هو. پر هاڻ اها وسندي نهايت هيبتناڪ نموني سان هيٺ ڪيرائي ويئي آهي. کيس دلاسي ڏيڻ وارو ڪوبہ ڪونهي، توڙي جو هوءَ دانهون ڪري چوي ٿي تہ ”اي خداوند! آءٌ مصيبت ۾ آهيان، منهنجي مدد ڪر، ڇاڪاڻ تہ دشمن مون تي غالب پئجي ويا آهن.“

يوحنا 2:6

اتي يهودين جي پاڪائيءَ جي رسم لاءِ پٿر جا ڇهہ مٽ رکيل هئا. هر هڪ مٽ ۾ اٽڪل هڪ سؤ ليٽر ماپي سگھيا ٿي.