17 شل اهي هميشہ ذلت ۽ پريشانيءَ ۾ هجن، بلڪ انهيءَ ذلت جي حالت ۾ ئي تباهہ وَ برباد ٿي وڃن،
17 ڀلي تہ اهي هميشہ لاءِ شرمندا ۽ پريشان ٿين: ۽ بدنام ٿي تباهہ ٿي وڃن:
شل تون منهنجي دشمنن کي ذلت ۽ خواريءَ سان ڍڪي ڇڏين! بلڪل ائين جيئن بدن مٿان چادر ڍڪبي آهي.
منهنجي مصيبت جي ڪري جيڪي خوشيون ٿا ملهائين، شل سي سڀ جو سڀ خوار خراب ۽ پريشان ٿين! هائو، منهنجي خلاف جيڪي پاڻ کي پڏائين ٿا، سي شل ذليل وَ خوار ٿين!
جيڪي منهنجو ساهہ ڪڍڻ گھرن ٿا، سي شل شرمندا ۽ خوار خراب ٿين! جيڪي مون لاءِ سازش سِٽن ٿا، سي شل پٺتي هٽي پريشان ٿي وڃن!