زبور 71:5 - Muslim Sindhi Bible

⁵ اي خداوند خدا! تون ئي تہ منهنجي اميد آهين. ننڍپڻ کان وٺي منهنجو ڀروسو تو تي ئي آهي.

Sindhi Bible

⁵ ڇو جو اي خداوند خدا، تو ۾ منهنجي اُميد آهي؛ ننڍپڻ کان منهنجو توتي ئي ڀروسو آهي.

زبور 71:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

1.بادشاهَہ 18:12

هاڻ جڏهن آءٌ اوهان وٽان هليو ويندس تڏهن خبر ناهي تہ خداوند جو روح اوهان کي ڪيڏانهن کڻي وڃي. جيڪڏهن آءٌ اخي‌اب کي وڃي ٻڌايان ۽ هو اوهان کي لهي نہ سگھي تہ پوءِ هو مون کي مارائي ڇڏيندو. پر آءٌ اوهان جو خادم ننڍي هوندي کان خداپرست رهيو آهيان.

2.تواريخ 34:3

سندس بادشاهيءَ جي اٺين سال جڏهن هو اڃا ننڍو هو تڏهن کان وٺي هو پنهنجي وڏي دائود جي خدا جي طلب ۾ رهڻ لڳو. هن پنهنجي بادشاهيءَ جي ٻارهين سال کان يروشلم بلڪ سڄي يهوداہ کي غير معبودن جي پوڄا گھرن، يسيرہ ديويءَ جي مورتين، ۽ ٻين سڀني بتن کان پاڪ ڪرڻ جو ڪم شروع ڪيو.

زبور 119:166

اي خداوند! آءٌ منتظر آهيان تہ تون ئي مون کي ڇڏائيندين، ڇاڪاڻ تہ آءٌ تنهنجي حڪمن تي عمل ڪندو ٿو رهان.

زبور 119:81

اي خداوند! آءٌ ڇڏائجڻ جو انتظار ڪندي ڪندي بيحد ماندو ٿي پيو آهيان، تنهن هوندي بہ منهنجي اميد تنهنجي واعدي تي آهي.

زبور 13:5

مون تہ تنهنجي لافاني شفقت تي توڪل ڪئي آهي. جيڪڏهن تون مون کي ڇڏائي وٺندين تہ منهنجي دل خوش ٿيندي.

زبور 39:7

هاڻي اي منهنجا رب! ڀلا آءٌ ڪهڙيءَ ڳالهہ تي ڀروسو ڪريان؟ اي منهنجا ڌڻي! مون تہ پنهنجي توڪل تو تي رکي آهي.

زبور 42:11

پر مون کي دلگير ٿيڻ نہ کپي، نڪي منهنجي اندر ۾ ايڏي بي‌قراري هئڻ گھرجي، بلڪ منهنجي اميد خدا ۾ ئي قائم رهندي. هائو، آءٌ اڃا بہ انهيءَ جي ئي تعريف ڪندس، جيڪو منهنجو ڇڏائيندڙ ۽ منهنجو خدا آهي.

زبور 71:17

اي خدا! منهنجي ننڍپڻ کان ئي تون مون کي سيکاريندو آيو آهين. آءٌ اڄ تائين تنهنجي عجيب ڪمن جو ذڪر ڪندو آيو آهيان.

واعظ 12:1

انهيءَ کان اڳ جو اوهان تي ڏکيو وقت اچي پوي ۽ موت جا ڏينهن ويجھا اچي وڃن، اوهين جوانيءَ جي ڏينهن ۾ ئي پنهنجي خالق کي ياد ڪندا رهو. پوءِ اوهين ائين نہ چوندا تہ ”هاڻي اسان لاءِ ڪابہ خوشي نہ رهي آهي.“

يرمياہ 14:8

اي بني اسرائيل جي اميد! اي مصيبت ۾ اسان کي بچائيندڙ! ڇو تون پنهنجي ملڪ ۾ ڌارين وانگر ٿو رهين؟ ڇو تون انهيءَ مسافر وانگر ٿو رهين، جنهن کي رڳو هڪڙي رات رهڻي هجي؟

يرمياہ 17:13

تون جيڪو بني اسرائيل جي اميد ۽ سندن آب حيات جو چشمو آهين! تنهن کي جيڪي ڇڏي ٿا ڏين سي سڀ ذليل وَ خوار ٿيندا. هائو، جيڪي تو کان ڦري ويندا سي انهن اکرن جيان مِٽجي ويندا، جيڪي واريءَ تي لکيا ويا هجن.

يرمياہ 17:17

مصيبت جي ڏينهن تون ئي تہ منهنجي پناهہ آهين، سو تون منهنجي لاءِ دهشت جو سبب نہ بڻج،

يرمياہ 17:7

پر سڀاڳا آهن اهي ماڻهو جن جي توڪل خداوند تي آهي، ۽ جن جي اميد آسرو خداوند ئي آهي.

يرمياہ 50:7

هو جن جن کي بہ هٿ پئي آيا آهن تن سڀني هنن کي پئي ڳڙڪايو آهي. سندن اهي دشمن چون ٿا تہ ’اسين قصوروار ناهيون. هو انهيءَ ڪري تباهہ ٿيا آهن، جو هنن خداوند جو گناهہ ڪيو آهي، جيڪو سندن امن وَ خوشحاليءَ جي جاءِ ۽ سندن ابن ڏاڏن جي اميد هو.‘

لوقا 2:40

پوءِ اهو ٻار وڌندو ۽ زور وٺندو ويو. هو سياڻپ سان ڀرپور ٿيندو ويو ۽ مٿس خدا جي فضل جي نظر هئي.

رومين 15:13

هاڻ جڏهن تہ اوهين ايمان تي قائم آهيو، تڏهن شل اميد بخشيندڙ خدا اوهان کي خوشيءَ ۽ سلامتيءَ سان ڀرپور ڪري، تہ جيئن پاڪ روح جي قدرت سان اوهان جي اميد ۾ گھڻو واڌارو ايندو وڃي.

2.تيمٿيس 3:15

۽ ننڍپڻ کان وٺي خدا جي انهن پاڪ لکتن کان بہ واقف آهين، جيڪي عيسيٰ مسيح تي ايمان آڻڻ سان ڇوٽڪاري حاصل ڪرڻ لاءِ تو کي دانائي بخشي سگھن ٿيون.

1.سموئيل 16:13

پوءِ سموئيل سڱ ۾ پيل زيتون جو تيل کنيو ۽ هن کي سندس ڀائرن جي روبرو مسح ڪيائين. انهيءَ ڏينهن کان وٺي خداوند جو روح دائود تي هميشہ نازل ٿيندو رهيو. پوءِ سموئيل اٿيو ۽ رامہ شهر ڏانهن روانو ٿيو.