زبور 22:24 - Muslim Sindhi Bible

²⁴ ڏکويلن جي ڏک جي خداوند ڪڏهن حقارت نہ ڪئي آهي، ۽ نہ وري انهيءَ کي نظرانداز ڪيو اٿائين. هن انهن کان ڪڏهن بہ پنهنجو منهن نہ موڙيو آهي، بلڪ جڏهن بہ هنن کيس پڪاريو آهي، تڏهن انهن جي ٻُڌي اٿائين.“

Sindhi Bible

²⁴ ڇالاءِ جو هن ڏکويل جي ڏک تي حقارت ۽ نفرت نہ ڪئي؛ ۽ نڪي اُنهيءَ کان پنهنجو منهن لڪايائين؛ پر جڏهن هن کيس پڪاريو تڏهن اُنهيءَ جي ٻڌائين.

زبور 22:24 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

زبور 118:5

”مون مصيبت جي وقت خداوند کي پڪاريو، خداوند منهنجي دانهن ٻڌي ۽ مون کي ڇڏايائين.

زبور 22:2

اي منهنجا خدا! آءٌ ڏينهن رات تو کي پڪاريندو ٿو رهان، پر تون منهنجي دانهن تي ڪو ڌيان نہ ٿو ڏين.

زبور 22:6

پر مون کي ڪيڙو سمجھيو وڃي ٿو، آءٌ ڄڻ انسان ئي ناهيان. سڀيئي ماڻهو مون کي حقير ۽ ڪين جهڙو ٿا ڄاڻن.

زبور 34:6

مون مسڪين خداوند آڏو فرياد ڪيو، ۽ خداوند منهنجي ٻڌي ورتي. هن منهنجي سڀني مصيبتن کان مون کي بچائي ورتو.

زبور 35:10

آءٌ پوري دل وَ جان سان تنهنجي واکاڻ ڪندي چوندس تہ ”اي خداوند! تو جهڙو ٻيو ڪوبہ ڪونهي. تون ئي ڪمزورن کي زورآورن جي هٿن منجھان ڇڏائين ٿو. تون ئي غريبن ۽ محتاجن کي ڦُرمار ڪندڙن کان بچائين ٿو.“

زبور 69:17

تون پنهنجي هن ٻانهي کان منهن نہ موڙ، بلڪ منهنجو عرض جلد اگھاءِ، ڇوجو آءٌ مصيبت ۾ مبتلا آهيان.

لوقا 23:46

۽ عيسيٰ وڏي آواز سان رڙ ڪري چيو تہ ”اي بابا! آءٌ پنهنجو روح تنهنجي هٿن ۾ ٿو سونپيان.“ بس، ايترو چئي دم ڏنائين.

عبرانين 5:7

عيسيٰ پنهنجي جسماني زندگيءَ ۾ زاروزار روئي ۽ دانهون ڪري خدا کان دعائون گھريون ۽ منٿون ڪيون، جيڪو کيس موت کان بچائي ٿي سگھيو. انهيءَ ادب واري تابعداريءَ جي ڪري سندس دعائون قبول پيون.