زبور 21:7 - Muslim Sindhi Bible

⁷ بيشڪ خداوند تي ئي بادشاهہ جو ڀروسو آهي. سو خدا تعاليٰ جي دائمي شفقت جي ڪري کيس ڪڏهن بہ لوڏو ڪونہ ايندو.

Sindhi Bible

⁷ ڇو جو بادشاهہ جو ڀروسو خداوند تي آهي، ۽ خدا تعاليٰ جي ٻاجهہ ڪري هن کي ڪڏهن لوڏو ڪين ايندو.

زبور 21:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

زبور 13:5

مون تہ تنهنجي لافاني شفقت تي توڪل ڪئي آهي. جيڪڏهن تون مون کي ڇڏائي وٺندين تہ منهنجي دل خوش ٿيندي.

زبور 16:8

آءٌ هميشہ تو کي ئي پنهنجي آڏو رکان ٿو. جيئن تہ تون مون سان گڏ آهين، سو مون کي ڪو لوڏو ڪونہ ايندو.

زبور 18:2

خداوند منهنجو حفاظت ڪندڙ آهي، هو منهنجو ڇڏائيندڙ ۽ منهنجو قلعو آهي. خدا ئي منهنجو محافظ آهي، جنهن وٽ آءٌ پناهہ وٺان ٿو. هو منهنجي حفاظت ڪري مون کي بچائي ٿو، هائو، هو ئي منهنجي جاءِ‌پناهہ آهي.

زبور 26:1

اي خداوند! مون کي سچار قرار ڏي، ڇوجو آءٌ ايمانداريءَ سان هليو آهيان. تو خداوند تي مون ڀروسو رکيو آهي، ۽ ان ۾ آءٌ ڪين ٿاٻڙيو آهيان.

زبور 45:3

اي زور وارا! تون پنهنجي تلوار پنهنجيءَ چيلهہ سان ٻڌ، جيڪا تنهنجي حشمت ۽ تنهنجو شان آهي.

زبور 61:4

ڪاش! آءٌ هميشہ تنهنجي مقدس هيڪل ۾ رهان، تہ جيئن مون کي تنهنجي پرن هيٺان پناهہ ملي.

زبور 72:17

شال انهيءَ جو نالو سدائين سڳورو رهي، هائو، جيستائين آسمان ۾ سج قائم رهي. شال سندس وسيلي دنيا جي سڀني قومن کي برڪت ملي، ۽ سڀيئي قومون هن لاءِ ڀلائي گھرن.

زبور 9:2

تنهنجي ڪري آءٌ سرهو ٿيندس ۽ خوشيون ملهائيندس، اي خدا تعاليٰ! آءٌ تنهنجي نالي جي واکاڻ پيو ڳائيندس.

زبور 91:2

خداوند کي اوهين هيئن چئو تہ ”اي اسان جي پناهہ ۽ اسان جا قلعا! تون ئي اسان جو خدا آهين جنهن تي اسان کي ڀروسو آهي.“

دانيال 7:14

پوءِ اختياريءَ ۽ عظمت سان گڏ بادشاهي سندس حوالي ڪئي ويئي، تان‌تہ سڀيئي قومون ۽ قبيلا توڙي مختلف ٻوليون ڳالهائڻ وارا، انهيءَ جي تعظيم ۽ احترام ڪن. انهيءَ جي بادشاهي دائمي آهي ۽ فنا ٿيڻ واري ناهي، هائو، ان جي حاڪميت کي ڪڏهن بہ ڪو زوال نہ ايندو.

متي رسول جي معرفت پاڪ انجيل 27:43

هو خدا تي ڀروسو رکي ٿو. هاڻي ڏسون تہ خدا هن کي ڪيئن ٿو بچائي، ڇاڪاڻ تہ هو چوي پيو تہ ’آءٌ خدا جو فرزند آهيان.‘“

عبرانين 2:13

هو وري چوي ٿو تہ ”آءٌ پاڻ بہ خدا تي ڀروسو رکندس.“ هو ائين بہ چوي ٿو تہ ”آءٌ انهن ٻارن سميت خدا آڏو حاضر آهيان، جيڪي هن مون کي ڏنا آهن.“

1.سموئيل 30:6

دائود کي ڏاڍي پريشاني ٿي، ڇاڪاڻ تہ سڀيئي ماڻهو پنهنجن وڃايل پٽن ۽ ڌيئرن جي ڪري تمام ڏکويل هئا ۽ کيس سنگسار ڪري مارڻ پئي چاهيائون. پر دائود کي خداوند پنهنجي خدا همت عطا ڪئي هئي.