زبور 130:1 - Muslim Sindhi Bible

¹ اي خداوند! آءٌ مايوسيءَ جي اونهاين مان تو کي پڪاريان ٿو.

Sindhi Bible

¹ اي خداوند مون توکي اونهائين منجهان پڪاريو آهي.

زبور 130:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

زبور 121:1

آءٌ پنهنجيون اکيون کڻي جبلن ڏانهن نهاريان ٿو، هائو، آءٌ واجھايان ٿو تہ منهنجي مدد الائي ڪٿان ايندي؟

زبور 122:1

ان وقت آءٌ خوش ٿيو هئس جڏهن مون کي چيو ويو هو تہ ”اچ تہ اسين خداوند جي گھر هلون.“

زبور 123:1

اي خداوند! تون جيڪو عرش عظيم تي تخت‌نشين آهين، هائو، آءٌ تو ڏانهن ئي پنهنجيون اکيون کنيو نهاريان ٿو.

زبور 124:1

بني اسرائيل وارا هيئن چون تہ ”جيڪڏهن اسان جو خداوند اسان جي پاسي نہ هجي ها،

زبور 125:1

جن جو خداوند تي ڀروسو آهي سي صيئون جبل جيان آهن، جنهن کي ڪو لوڏو نہ ٿو اچي ۽ جيڪو هميشہ لاءِ قائم آهي.

زبور 126:1

جڏهن خداوند صيئون جي خوشحاليءَ کي وري بحال ڪيو، تڏهن اسين اهڙا خوشحال ٿياسين ڄڻ تہ اهو ڪو خواب هو.

زبور 127:1

جيڪڏهن خداوند ئي گھر اَڏائڻ نہ چاهي، تہ پوءِ اُهي جيڪي گھر جوڙين ٿا تن جي محنت اجائي آهي. جيڪڏهن خداوند شهر جي سنڀال نہ ڪري، تہ پوءِ چوڪيدار جو جاڳڻ بہ بلڪل اجايو آهي.

زبور 128:1

سڀاڳو آهين تون، اي منهنجا ڀاءُ! جيڪو خداوند جو خوف رکندي سندس واٽن تي ٿو هلين.

زبور 129:1

هاڻ اي بني اسرائيل قوم! شروع کان ئي دشمنن تو کي جيئن ستايو سو ڀلي تون بيان ڪر تہ

زبور 18:16

انهيءَ وقت آءٌ ڄڻ ڪنهن اونهيءَ ٻوڏ ۾ ڦاٿل هئس، جنهن مان خداوند بلنديءَ تان هٿ وڌائي مون کي ڇڪي ڪڍي ورتو.

زبور 40:2

هن مون کي خوفناڪ کڏ، ۽ غلاظت واريءَ ڌٻڻ منجھان ٻاهر ڪڍيو، ۽ منهنجا پير ٽڪر تي رکي منهنجي چال کي قائم ڪيائين.

زبور 42:7

خدا جي ڏنل جلاوطنيءَ واري ڏک مون کي ائين ٻوڙي رکيو آهي، جيئن طوفاني سمنڊ جون ڇوليون، يا آبشار جو گجگوڙ ڪندڙ پاڻي اونهاين ۾ ٻوڙيو ٿا ڇڏين.

زبور 71:20

تو مون کي گھڻين ۽ سخت تڪليفن ۾ پيڙي ڇڏيو آهي. پر تون ئي مون کي انهيءَ پاتال مان ڪڍي ٻاهر آڻيندين، ۽ هڪ نئين زندگي عطا ڪندين.

عبرانين 5:7

عيسيٰ پنهنجي جسماني زندگيءَ ۾ زاروزار روئي ۽ دانهون ڪري خدا کان دعائون گھريون ۽ منٿون ڪيون، جيڪو کيس موت کان بچائي ٿي سگھيو. انهيءَ ادب واري تابعداريءَ جي ڪري سندس دعائون قبول پيون.