زبور 123:1 - Muslim Sindhi Bible

¹ اي خداوند! تون جيڪو عرش عظيم تي تخت‌نشين آهين، هائو، آءٌ تو ڏانهن ئي پنهنجيون اکيون کنيو نهاريان ٿو.

Sindhi Bible

¹ تون جو آسمانن ۾ ويٺو آهين، تو ڏانهن آءٌ پنهنجون اکيون کڻي ٿو نهاريان.

زبور 123:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

1.بادشاهَہ 8:30

آءٌ تنهنجو ٻانهو ۽ تنهنجي قوم بني اسرائيل جڏهن بہ هن هيڪل ڏانهن منهن ڪري دعا گھرون، تڏهن تون پنهنجي عرش عظيم ۾ اها ٻڌي اسان جا گناهہ معاف ڪج.

زبور 11:4

ياد رکو، خداوند، جنهن جو تخت عرش عظيم تي آهي، سو پنهنجي مقدس هيڪل ۾ رهي ٿو. سندس نگاهہ بني آدم تي آهي، سو اسين جيڪي ڪجھہ ڪريون ٿا سو هو ڏسي ٿو.

زبور 115:3

جڏهن تہ اسان جو خدا عرش عظيم تي آهي، ۽ هن کي جيڪي وڻي ٿو سو هو ڪري ٿو.

زبور 120:1

مون مصيبت ۾ خداوند کي پڪاريو. هن منهنجي اها دانهن ٻڌي ورتي تہ

زبور 121:1

آءٌ پنهنجيون اکيون کڻي جبلن ڏانهن نهاريان ٿو، هائو، آءٌ واجھايان ٿو تہ منهنجي مدد الائي ڪٿان ايندي؟

زبور 122:1

ان وقت آءٌ خوش ٿيو هئس جڏهن مون کي چيو ويو هو تہ ”اچ تہ اسين خداوند جي گھر هلون.“

زبور 124:1

بني اسرائيل وارا هيئن چون تہ ”جيڪڏهن اسان جو خداوند اسان جي پاسي نہ هجي ها،

زبور 125:1

جن جو خداوند تي ڀروسو آهي سي صيئون جبل جيان آهن، جنهن کي ڪو لوڏو نہ ٿو اچي ۽ جيڪو هميشہ لاءِ قائم آهي.

زبور 126:1

جڏهن خداوند صيئون جي خوشحاليءَ کي وري بحال ڪيو، تڏهن اسين اهڙا خوشحال ٿياسين ڄڻ تہ اهو ڪو خواب هو.

زبور 127:1

جيڪڏهن خداوند ئي گھر اَڏائڻ نہ چاهي، تہ پوءِ اُهي جيڪي گھر جوڙين ٿا تن جي محنت اجائي آهي. جيڪڏهن خداوند شهر جي سنڀال نہ ڪري، تہ پوءِ چوڪيدار جو جاڳڻ بہ بلڪل اجايو آهي.

زبور 128:1

سڀاڳو آهين تون، اي منهنجا ڀاءُ! جيڪو خداوند جو خوف رکندي سندس واٽن تي ٿو هلين.

زبور 129:1

هاڻ اي بني اسرائيل قوم! شروع کان ئي دشمنن تو کي جيئن ستايو سو ڀلي تون بيان ڪر تہ

زبور 130:1

اي خداوند! آءٌ مايوسيءَ جي اونهاين مان تو کي پڪاريان ٿو.

زبور 131:1

اي خداوند! منهنجيءَ دل ۾ ڪا مغروري ڪانهي، نڪي وري آڪڙ ۾ منهنجيون اکيون آسمان تائين اوچيون آهن، عجيب ۽ وڏين ڳالهين ۾ آءٌ ڪوبہ دخل نہ ٿو ڏيان.

زبور 132:1

اي خداوند! تون دائود کي نہ وسار، هن جيڪي ڏک ڏٺا آهن تن کي تون ياد ڪر.

زبور 133:1

ڏسو، اها ڪيڏي نہ چڱي ۽ وڻندڙ ڳالهہ آهي، جو سڀيئي هم‌قوم گڏجي پاڻ ۾ ايڪي سان رهن!

زبور 134:1

اي خداوند جا بندؤ! اوهين سڀ اچي خداوند جي واکاڻ ڪريو، هائو، اوهين جيڪي رات جي وقت خداوند جي گھر ۾ حاضر ٿا رهو.

زبور 141:8

پر اي خداوند، منهنجا مالڪ! منهنجيون اکيون تو ڏانهن آهن. آءٌ تنهنجي ئي پناهہ وٺان ٿو، سو مون کي نڌڻڪو مرڻ نہ ڏجانءِ.

زبور 2:4

اهو جيڪو عرش عظيم تي ويٺو آهي سو مٿن کلي ٿو. سندن انهن هيڻن منصوبن تي خداوند مٿن ٺٺوليون ٿو ڪري.

زبور 25:15

منهنجيون اکيون هر وقت تو ڏانهن لڳل رهن ٿيون، ڇوجو تون ئي مون کي هر ڦندي مان ڇڏائين ٿو.

يسعياہ 57:15

آءٌ ئي عظيم ۽ سربلند خدا آهيان، جيڪو سدائين قائم وَ دائم آهيان، ۽ منهنجو نالو پاڪ آهي. جيتوڻيڪ آءٌ عرش عظيم تي پاڪ جاءِ ۾ رهان ٿو، تڏهن بہ آءٌ شڪستہ دل ۽ نماڻن سان گڏ آهيان، انهيءَ لاءِ تہ نماڻن جي روح کي ۽ شڪستہ دلين کي وري تازو توانو ڪريان.

يسعياہ 66:1

خداوند فرمائي ٿو تہ ”آسمان منهنجو تخت ۽ زمين منهنجي پيرن جي صندلي آهي. پوءِ اوهين منهنجي لاءِ ڪهڙي قسم جو گھر جوڙيندا؟ هائو، منهنجي رهڻ لاءِ اوهين ڪهڙي قسم جي جاءِ اڏيندا؟

متي رسول جي معرفت پاڪ انجيل 6:9

تہ پوءِ هن ريت دعا گھرو تہ ’اي اسان جا بابا! تون جيڪو آسمان تي آهين، شل تنهنجو نالو پاڪ مڃيو وڃي،

لوقا 18:13

پر ٽيڪس اُڳاڙيندڙ پري بيٺو رهيو ۽ آسمان ڏانهن اکيون کڻي بہ نہ نهاريائين، بلڪ ڇاتي پٽيندي چوڻ لڳو تہ ’اي خدا! مون گنهگار تي رحم ڪر.‘