20 سائي جا سالا بہ گھڻا، ڀينگي جو ڀيڻويو ئي نہ لڀي.
20 غريب کي خود سندس پاڙيسري بہ ڌڪاري ٿو: پر دولت مند جا گهڻا ئي دوست آهن.
شهنشاهہ جا سڀيئي خدمتگار جيڪي شاهي قلعي جي دروازي وٽ قائم ڪيل عدالت ۾ مقرر هئا سي هامان جي اڳيان ڪنڌ جھڪائي سندس تعظيم ڪندا هئا، ڇاڪاڻ تہ اهو شهنشاهہ جو حڪم هو. پر مردڪئي نہ ئي هن اڳيان ڪنڌ جھڪائيندو هو ۽ نہ ئي وري کيس تعظيم ڏيندو هو.
هو نفرت ڪندي مون کان پري ڀڄي ٿا بيهن، هو منهنجي منهن تي ٿڪون هڻڻ کان بہ نہ ٿا مڙن.
تڏهن سندس سڀيئي ڀائر ڀينر ۽ اهي ماڻهو جن جي اڳي ساڻس واقفيت هئي، سي وٽس آيا. ساڻس گڏ ماني کاڌائون ۽ هن لاءِ افسوس ڪيائون ۽ جيڪا مصيبت خداوند مٿس نازل ڪئي هئي تنهن بابت کيس تسلي ڏنائون. انهن مان هر هڪ ڪجھہ چاندي ۽ هڪ هڪ سوني والي کيس نذراني طور ڏني.
دولت شاهوڪار لاءِ هڪ مضبوط قلعي مثل آهي، مگر غربت غريبن کي ناس ڪريو ڇڏي.
دولتمنديءَ ۾ دوست وڌندا ٿا رهن، مگر غريبيءَ ۾ دوست گھٽبا ٿا رهن.