چوڻيون 14:17 - Muslim Sindhi Bible

¹⁷ جذباتي ماڻهو بي‌وقوفي ڪريو وجھي، ۽ سازش ڪندڙن کان ماڻهو نفرت ٿا ڪن.

Sindhi Bible

¹⁷ جيڪو جلد ڪاوڙجي ٿو سو بي عقليءَ جي هلت ڪري ٿو: ۽ خراب رٿن ڪرڻ وارو ماڻهو ڌڪارڻ ۾ اچي ٿو.

چوڻيون 14:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

2.بادشاهَہ 5:12

نہ تہ دمشق جون نديون ابانہ ۽ فرفر اسرائيل جي سڀني ندين کان بهتر نہ آهن ڇا؟ آءٌ انهن ۾ غسل ڪري پاڪ نہ ٿو ٿي سگھان ڇا؟“ سو هو ڪاوڙ ۾ اتان موٽيو.

آستر 3:6

مردڪئيءَ جي يهودي هجڻ جو ٻڌڻ کان پوءِ هن رڳو مردڪئيءَ کي مارائڻ هڪ معمولي ڳالهہ سمجھيو، ڇاڪاڻ تہ هامان سوچيو پئي تہ فارس جي سڄيءَ شهنشاهت ۾ مردڪئيءَ سان گڏ سندس سڄي يهودي قوم کي بہ مارائي ڇڏجي.

چوڻيون 12:16

بي‌وقوف ماڻهوءَ جو غصو هڪدم ظاهر ٿيو پوي، مگر سياڻو ماڻهو پنهنجي غصي تي ضابطو رکي ٿو.

چوڻيون 12:2

نيڪ ماڻهن تي خداوند جي رضامندي آهي، مگر برا منصوبا بڻائڻ وارن کي هو ڏوهاري ٿو قرار ڏئي.

چوڻيون 14:16

عقلمند ماڻهو خبرداريءَ کان ڪم وٺي ٿو، ۽ مشڪلاتن کان پاسو ٿو ڪري. مگر بي‌وقوف ماڻهو بي‌پرواهي ڪري ٿو، ۽ هر معاملي ۾ ٽنگ اڙايو ڇڏي.

چوڻيون 14:18

نادانيءَ جو نتيجو بي‌عقلي آهي، مگر دانائي سمجھہ جو تاج ٿي پهرائي.

چوڻيون 14:29

جذباتي انسان پنهنجي بي‌وقوفي ظاهر ڪيو ڇڏي، مگر صبر وارو انسان نهايت عقلمند ٿئي ٿو.

چوڻيون 15:18

جذباتي ماڻهو جھڳڙا ڪرايو وجھي، مگر ٿڌي طبيعت وارو ماڻهو جھڳڙا ٽاريو ڇڏي.

چوڻيون 16:32

وڏو زورآور ٿيڻ کان اهو بهتر آهي جو اوهين پنهنجي غصي کي ضابطي ۾ رکو، ڇاڪاڻ تہ شهرن تي قبضو ڪرڻ کان پنهنجو پاڻ تي ضابطو رکڻ بهتر آهي.

چوڻيون 20:3

جيڪي جھيڙي کان پري ٿا رهن، سي ئي شريف ماڻهو سمجھيا ٿا وڃن. رڳو بي‌وقوف ماڻهو ئي جھڳڙو ڪرڻ جا عادي آهن.

چوڻيون 22:24

جيڪي غصيلا آهن تن سان دوستي نہ رکو، بلڪ انهن سان گڏ بہ نہ گھمو.

چوڻيون 29:22

جذباتي ماڻهو جھڳڙا ڪرايو وجھي، هائو، غصيلو انسان گناهن مٿان گناهہ ڪريو وجھي.

چوڻيون 6:18

بڇڙائيءَ واريون رٿون رٿيندڙ دل، بدڪاري ڪرڻ واسطي تکا ڊوڙندڙ پير،

واعظ 7:9

پنهنجيءَ ڪاوڙ تي ضابطو رکو، ڇاڪاڻ تہ ڪاوڙ رڳو بي‌عقلن جي دلين ۾ رهي ٿي.

يسعياہ 32:7

جڏهن تہ دوکيباز ڪوڙ ٿا ڳالهائين، ۽ بڇڙائيءَ جون رٿون ٿا رٿين، تان‌تہ حق جون ڳالهيون ڪندڙ مسڪينن ۽ محتاجن کي پنهنجي ڪوڙين ڳالهين سان برباد ڪري ڇڏين.

يعقوب 1:19

اي منهنجا پيارا ڀائرو ۽ ڀينرون! اها ڳالهہ ياد رکو تہ هر هڪ ماڻهو ٻڌڻ ۾ تکو، ڳالهائڻ ۾ ڍرو ۽ ڪاوڙ ڪرڻ ۾ ٿڌو ٿئي،