زاريون 3:18 - Muslim Sindhi Bible

¹⁸ سو مون سمجھي ڇڏيو آهي تہ منهنجي جيڪا اميد خداوند ۾ قائم وَ دائم هئي، سا بلڪل ختم ٿي ويئي آهي.

Sindhi Bible

¹⁸ ۽ مون چيو تہ منهنجي سگهہ ناس ٿي ويئي آهي، ۽ منهنجي اميد خداوند مان نڪري ويئي آهي.

زاريون 3:18 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ايوب 17:15

سو منهنجي اميد آهي ڪٿي؟ هائو، ڪير ڏسندو منهنجي اميد کي؟

ايوب 6:11

مون ۾ ڪهڙي طاقت رهي آهي، جو آءٌ چڱي پڇاڙيءَ جو انتظار ڪريان؟ ۽ منهنجي چڱي پڇاڙي ڪهڙي آهي، جو آءٌ انهيءَ لاءِ صبر ڪري ويهي رهان؟

زبور 116:11

تڏهن آءٌ ايترو تہ ڏهڪاءَ ۾ هئس جو مون چيو هو تہ ”سڀيئي ماڻهو ڪُوڙا آهن، ڪوبہ ڀروسي جهڙو ناهي.“

زبور 31:22

ان وقت آءٌ گھٻرائجي ويو هئس ۽ سوچيو هئم تہ ”آءٌ تنهنجي نظر کان ڪڍيو ويو آهيان.“ پوءِ بہ جڏهن مون تو کي پڪاريو، تڏهن تو منهنجيون منٿون ٻڌي ورتيون.

حزقي ايل 37:11

تڏهن خداوند مون کي فرمايو تہ ”اي حزقي‌ايل، آدم جو اولاد! بني اسرائيل جا ماڻهو انهن مئل هڏين مثل آهن. اهي شڪايت ڪندي چون ٿا تہ ’اسان جون هڏيون سڪي ويون آهن ۽ اسان جي ڪا اميد باقي نہ رهي آهي. اسين تہ بلڪل فنا ٿي ويا آهيون.‘

لوقا 11:10

ڇاڪاڻ تہ جيڪو گھرندو آهي تنهن کي ملندو آهي، جيڪو ڳوليندو آهي تنهن کي لڀندو آهي ۽ جيڪو در کڙڪائيندو آهي تنهن لاءِ کلندو آهي.

1.سموئيل 27:1

پوءِ دائود سوچڻ لڳو تہ ”ڪنهن نہ ڪنهن ڏينهن آءٌ سائول جي هٿان ماريو ويندس. سو منهنجي لاءِ انهيءَ کان بهتر ٻي ڳالهہ ڪانهي تہ آءٌ فلستين جي ملڪ ڏانهن هليو وڃان. پوءِ هو نااميد ٿي مون کي اسرائيل جي سرحدن ۾ وري نہ ڳوليندو. اهڙيءَ طرح آءٌ سندس هٿان بچي ويندس.“