ايوب 7:4 - Muslim Sindhi Bible

⁴ جڏهن آءٌ ليٽندو آهيان تڏهن سوچيندو آهيان تہ ’الاجي ڪڏهن ڏينهن ٿيندو.‘ رات ايتري تہ ڊگھي ٿي ويندي آهي، جو پرهہ ڦٽيءَ تائين رڳو پيو اٿلندو پٿلندو آهيان.

Sindhi Bible

⁴ جڏهن آءٌ سمهندو آهيان تڏهن چوندو آهيان تہ ڪڏهن وري اُٿندس؟ پر رات ڊگهي آهي، ۽ آءٌ پرهہ ڦٽي تائين رڳو پيو اُٿلندو پٿلندو آهيان.

ايوب 7:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ايوب 17:12

پر منهنجا دوست رات کي ڏينهن ٿا چون، اهي چون ٿا تہ روشني ويجھي آهي، جڏهن تہ آءٌ ڄاڻان ٿو تہ آءٌ اونداهيءَ ۾ ئي آهيان.

ايوب 30:17

رات جي وقت منهنجيون هڏيون ڏکنديون رهن ٿيون. اهي سور جيڪي مون کي کائيندا رهن ٿا، سي ختم ئي نہ ٿا ٿين.

زبور 109:23

جيئن ماڪڙ کي ڪپڙي تان هڪدم ڇنڊي اڇلائجي ٿو، ۽ جيئن شام جا لهندڙ پاڇا جلدي گم ٿيو وڃن، تيئن ئي منهنجي زندگي بہ جلدي گم ٿيندي وڃي ٿي.

زبور 130:6

جيئن چوڪيدار صبح ٿيڻ جو انتظار ٿا ڪن، هائو، جيئن پهري وارا پرهہ ڦٽڻ لاءِ واجھائين ٿا، تيئن آءٌ انهن کان بہ وڌيڪ ڌڻيءَ لاءِ اوسيئڙو ٿو ڪريان.

زبور 6:6

آءٌ تہ آهون ڀري ڀري بلڪل ٿڪجي پيو آهيان. هر رات آءٌ ڳوڙها وهائيندي وهائيندي هنڌ آلو ڪري ٿو ڇڏيان.

زبور 77:4

هو منهنجي اکين کي ننڊ ڪرڻ کان روڪي ٿو، مون کي اهڙي ڳڻتي وٺي ويئي آهي جو ڳالهائي بہ نہ ٿو سگھان.

يسعياہ 54:11

خداوند فرمائي ٿو تہ ”اي مصيبت ۽ طوفان جي ماريل يروشلم جي وسندي! جيڪا امن وَ سڪون کان محروم آهين، ڏس، آءٌ قيمتي پٿر جَڙي وري تو کي اڏيندس. آءٌ تنهنجا بنياد نيلم جا،

شريعت جو دور 28:67

اوهين پنهنجين اکين سان اهي ڳالهيون ڏسي، پنهنجيءَ دل ۾ اهڙو تہ ڊڄي ويندا، جو صبح جو چوندا تہ ’خدا ڪري شل سانجھي ٿئي‘ ۽ سانجھيءَ جو چوندا تہ ’خدا ڪري شل صبح ٿئي.‘