2 ”ڪاش! ائين ممڪن هجي ها، جو منهنجا ڏک ۽ منهنجيون مصيبتون تارازيءَ ۾ توريا وڃن ها،
2 اڙي جي منهنجو رنج رڳو تورڻ ۾ اچي، ۽ منهنجي مصيبت ساهميءَ ۾ گڏ رکي وڃي تہ ڪهڙو نہ چڱو!
”مون کي اڄ بہ خدا سان سخت شڪايت آهي، منهنجي چيچلائڻ جي باوجود سندس ڳرو هٿ مون تي پيو آهي.
ڀلي تہ خدا مون کي انصاف واري تارازيءَ ۾ توري، تانتہ منهنجي سچائيءَ کي ڄاڻي وٺي.
پر هاڻ جڏهن تو تي مصيبت اچي پيئي آهي، تڏهن تون همت هاري ويٺو آهين! مصيبت اچي تو کي ڇهيو آهي، تہ تون گھٻرائجي ويو آهين!
تڏهن ايوب اليفز کي ورندي ڏيئي چيو تہ
هر ڪو پنهنجا ڏک سک پاڻ ئي ٿو ڄاڻي، ٻئي کي ڪنهن جي دل جي ڪهڙي خبر.