ايوب 5:4 - Muslim Sindhi Bible

⁴ هن جا ٻار ٻچا سلامتيءَ کان پري آهن، کين عدالت جي دروازي تي ئي چيڀاٽيو وڃي ٿو، ۽ ڪوبہ کين ڇڏائڻ وارو ڪونهي.

Sindhi Bible

⁴ هن جا ٻار سلامتيءَ کان پري آهن، ۽ اُهي دروازي ۾ چپيا پيا آهن، ۽ ڪو بہ هنن کي ڇڏائڻ وارو ڪونهي.

ايوب 5:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ايوب 1:19

تہ اوچتو ئي اوچتو بيابان جي پاسي کان سخت واءُ اچي ڪڙڪيو، جنهن جي زور کان اهو گھر انهن مٿان ڪري پيو ۽ اهي سڀ مري ويا. رڳو آءٌ ئي بچي نڪتو آهيان، جو توهان کي اچي خبر ڏني اٿم.“

ايوب 10:7

جيتوڻيڪ تون ڄاڻين ٿو تہ آءٌ قصوروار نہ آهيان، ۽ اهو بہ تہ تنهنجي هٿان مون کي ڪوبہ ڇڏائي نہ ٿو سگھي؟

ايوب 20:10

سندن ٻارن جي اها حالت ٿيندي جو اهي غريبن آڏو وڃي پنهنجو هٿ ٽنگيندا، ڇو تہ جيڪا بہ دولت شريرن گڏ ڪئي هوندي، تنهن کان سندن اولاد کي دستبردار ڪيو ويندو.

ايوب 27:14

جيڪڏهن هنن کي گھڻو اولاد هوندو آهي تہ اهي سڀ جنگ ۾ مارجي ويندا آهن. انهن جي نسل جي بک ڪڏهن بہ ختم نہ ٿيندي آهي.

ايوب 8:4

جيڪڏهن تنهنجي اولاد سندس گناهہ ڪيو آهي، تہ هن انهن کي سندن ئي گناهہ جي سزا ڏني آهي.

زبور 119:155

بيشڪ بدڪار ماڻهن کي نہ بچايو ويندو، ڇاڪاڻ تہ اهي تنهنجي قاعدن قانونن جي طلب ئي نہ ٿا ڪن.

زبور 127:5

سڀاڳو آهي اُهو ماڻهو، جنهن جو ترڪش اهڙن تيرن سان ڀريل آهي، ڇاڪاڻ تہ شهر جي در وٽ فيصلي وقت جڏهن سندس مخالف ساڻس بحث مباحثو ڪندا، تڏهن هو اولاد جي گھڻائيءَ ڪري سوڀارو ٿيندو.

زبور 7:2

ائين نہ ٿئي جو اهي بگھڙ وانگر اچي مون کي پڪڙين ۽ ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏين، جتي مون کي بچائڻ وارو بہ نہ هجي.

خروج 20:5

اوهين انهن جي پوڄا نہ ڪريو، نڪي جھڪي انهن کي ڪو سجدو ئي ڪريو، ڇاڪاڻ تہ آءٌ خداوند اوهان جو خدا، غيرت وارو خدا آهيان. جيڪي مون سان دشمني رکندا آهن، تن جي اولاد کي ٽينءَ ۽ چوٿينءَ پيڙهيءَ تائين آءٌ سندن ابن ڏاڏن جي بدڪارين جي سزا ڏيندو آهيان.

چوڻيون 24:7

ڏاهپ واريون ڳالهيون بي‌وقوفن جي سمجھہ کان گھڻو مٿي آهن. اهم معاملن بابت صلاح مشوري وقت هو ڪا سٺي صلاح نہ ٿا ڏيئي سگھن.

عاموس 5:12

آءٌ ڄاڻان ٿو تہ اوهان جا گناهہ ڪيڏا نہ وڏا آهن، ۽ اوهان جون بدڪاريون ڪيتريون نہ گھڻيون آهن. اوهين سچارن کي ڏکويو ٿا، رشوت وٺو ٿا، ۽ عدالت مان انصاف گھرڻ وارن غريبن کي هڪالي ٿا ڪڍو.

يشوع 20:4

جڏهن هو انهن شهرن مان ڪنهن هڪڙي ڏانهن ڀڄي وڃي تڏهن شهر جي ٻاهرين دررازي تي بيهي انهيءَ شهر جي اڳواڻن کي پنهنجو احوال ٻڌائي. پوءِ هو انهيءَ کي شهر اندر وٺي وڃن ۽ اتي رهڻ لاءِ کيس هڪڙي جاءِ ڏين.