3 تڏهن ايوب خداوند کي ورندي ڏيئي چيو تہ
3 تڏهن ايوب خداوند کي ورندي ڏئي چيو تہ:
هو چوڻ لڳو تہ
سو اي ايوب! تون پنهنجا گناهہ خدا آڏو ڇو نہ ٿو باسين؟ ڇو نہ ٿو واعدو ڪرين تہ وري گناهہ نہ ڪندين؟
”اي ايوب! ڇا مون قادرِمطلق سان اڃا تڪرار ڪندو رهندين، جو مون سان اعتراض جاري رکندو ٿو اچين؟ تون، جيڪو مون خدا سان بحث ٿو ڪرين، ڇا منهنجي ڳالهين جو جواب ڏيئي سگھندين؟“
”اي خداوند! آءٌ تہ هڪڙو ناچيز آهيان، آءٌ تو کي ڪهڙو جواب ٿو ڏيئي سگھان؟ آءٌ پنهنجو هٿ پنهنجي وات تي رکي خاموش ٿو رهان.
تڏهن ايوب خداوند کي ورندي ڏيئي چيو تہ
تڏهن نہ رڳو پنهنجي چيل ڳالهين جي ڪري آءٌ پاڻ کي ننديان ٿو، بلڪ مٽي ۽ رک مٿي ۾ وجھي توبهہ ٿو ڪريان.“
پوءِ جڏهن خداوند ايوب سان اهي ڳالهيون ڪري بس ڪئي، تڏهن اليفز تيمانيءَ کي فرمايائين تہ ”مون کي تو تي ۽ تنهنجي ٻنهي دوستن تي ڪاوڙ آهي، ڇاڪاڻ تہ اوهان مون بابت حق جي ڳالهہ نہ ڪئي، جيئن منهنجي ٻانهي ايوب ڪئي.
تنهنڪري پاڻ کي خدا جي تابع رکندي ابليس جو مقابلو ڪريو تہ هو اوهان وٽان ڀڄي ويندو.