ايوب 2:13 - Muslim Sindhi Bible

¹³ پوءِ اهي ست ڏينهن ۽ ست راتيون ايوب سان گڏ زمين تي ويٺا رهيا. پر منجھائن ڪنهن بہ ساڻس هڪڙو لفظ بہ نہ ڳالهايو، ڇاڪاڻ تہ هنن ڏٺو تہ ايوب نهايت ئي تڪليف ۾ هو.

Sindhi Bible

¹³ پوءِ ست ڏينهن ۽ ست راتيون هن وٽ ويهي رهيا، ۽ منجهائن هڪڙي بہ هن سان ڪجهہ ڪين ڳالهايو: ڇالاءِ جو هنن ڏٺو تہ هنکي تمام وڏو اهنج هو.

ايوب 2:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پيدائش 1:5

پوءِ روشنيءَ جو نالو ”ڏينهن“ رکيائين ۽ اوندهہ جو ”رات.“ سو سانجھي ٿي ۽ صبح ٿيو. اهو پهريون ڏينهن هو.

پيدائش 1:8

خدا انهيءَ حد جو نالو ”آسمان“ رکيو. سو سانجھي ٿي ۽ صبح ٿيو. اهو ٻيو ڏينهن هو.

پيدائش 50:10

جڏهن اهي اتد علائقي جي ڳاهہ ڳاهڻ واريءَ جاءِ وٽ پهتا، جيڪا اردن درياءَ جي پرينءَ ڀر آهي، تڏهن اُتي هو دل ڏاريندڙ وڏي آواز ۾ رنا. يوسف اُتي پنهنجي پيءُ جي لاءِ ست ڏينهن سوڳ ڪيو.

عزرا 9:3

جڏهن مون اها ڳالهہ ٻڌي تڏهن مون پنهنجا ڪپڙا ۽ پنهنجو جبو ڦاڙيو ۽ پنهنجي مٿي ۽ ڏاڙهيءَ جا وار پٽيا ۽ وائڙو ٿي ويهي رهيس.

نحمياہ 1:4

جڏهن مون اهي ڳالهيون ٻڌيون تڏهن ويهي روئڻ لڳس. ڪيترائي ڏينهن آءٌ روئندو رڙندو رهيس ۽ ڪجھہ بہ کاڌم پيتم ڪونہ. مون خداوند، عرش عظيم جي خدا کان دعا گھري تہ

ايوب 3:1

تنهن کان پوءِ ايوب پنهنجي زبان کولي ۽ پنهنجي ڄمڻ جي ڏينهن کي پٽڻ لڳو.

ايوب 4:2

”اي ايوب! جيڪڏهن تو کي ڪا ڳالهہ چئجي تہ ٿي سگھي ٿو تو کي رنج پهچي، پر چوڻ کان سواءِ رهي بہ تہ نہ ٿو سگھجي.

زبور 77:4

هو منهنجي اکين کي ننڊ ڪرڻ کان روڪي ٿو، مون کي اهڙي ڳڻتي وٺي ويئي آهي جو ڳالهائي بہ نہ ٿو سگھان.

يسعياہ 3:26

شهر جا دروازا پنهنجي ويرانيءَ تي ڄڻ تہ روئندا رڙندا. هائو، يروشلم اهڙيءَ عورت وانگر ٿيندو، جيڪا اجڙي وڃي خاڪ ۾ ويٺي هجي.

يسعياہ 47:1

خداوند فرمائي ٿو تہ ”اي بابل جي وسندي! تون جيڪا هڪ ڪنواري ڇوڪريءَ مثل آهين، ۽ ڪنهن تو کي هٿ بہ نہ لاتو آهي، سا هيٺ لهي مٽيءَ تي ويهہ. هائو، تون تخت تان لهي پٽ تي ويهہ، ڇاڪاڻ تہ آئيندہ تو کي نازڪ ۽ نازنين ڪنواري ڪڏهن بہ نہ سڏيو ويندو، بلڪ هاڻي تون غلام ٿيندينءَ.

زاريون 2:10

پياري يروشلم جا سڀيئي ماڻهو، پوڙها مرد توڙي نوجوان ڇوڪريون، ڌرتيءَ تي خاڪ ۾ ماٺ ڪيو ويٺا آهن. اهي پنهنجي مٿن ۾ مٽي ٿا وجھن، ۽ پنهنجي بدن تي کٿا ڍڪيا اٿائون. اهي ايترو تہ بي‌حال ٿي پيا آهن جو سندن مٿا وڃي زمين سان لڳا آهن.

حزقي ايل 3:15

تنهن کان پوءِ آءٌ ڪبار نهر جي ڀرسان تل‌ابيت شهر ۾ رهندڙ جلاوطنن وٽ موٽي آيس. آءٌ ستن ڏينهن تائين اتي پنهنجي ڏٺل ۽ ٻڌل ڳالهين تي سڪتي ۾ ويٺو رهيس.