3 اسان کي ڍورن وانگر ناسمجھہ ڇو ٿو سمجھين؟ تنهنجي نظر ۾ اسين نادان ڇو آهيون؟
3 ڇالاءِ اسين جانور سمجهيا وڃون ٿا، ۽ تنهنجي نظر ۾ ناپاڪ ٿيا آهيون؟
پر جي اوهين سڀ جو سڀ، جيڪي پاڻ کي سچار ٿا سمجھو سي اچي مون آڏو بيهو، تہ اوهان ۾ هڪڙو بہ ڏاهو ماڻهو مون کي ڏسڻ ۾ نہ ايندو، جيڪو حقيقت کي سمجھي سگھي.“
ڇاڪاڻ تہ تو منهنجي ساٿين جي دلين کي سچ سمجھڻ کان روڪي رکيو آهي. پر هاڻ مون تي الزام مڙهڻ ۾ تون هنن کي ڪاميابي نہ بخش،
”اي ايوب! تون ڪيستائين پيو ڳالهائيندو رهندين؟ سمجھدار ٿيءُ ۽ هاڻي اسان جي ڳالهہ ٻڌ.
تون پنهنجيءَ ڪاوڙ ۾ رڳو پاڻ کي ئي ٿو نقصان رسائين، ڀلا تنهنجي ڪاوڙ جي ڪري خدا ڌرتيءَ کي برباد ڪري ڇڏيندو ڇا؟ يا تنهنجي ڪري هو ٽڪرن کي سندن جاءِ تان هٽائي ڇڏيندو ڇا؟
جيئن جانور کي ڪا سمجھہ ڪانهي، تيئن آءٌ ان وقت تنهنجي اڳيان بيعقل هئس.
مون هي بہ سوچيو تہ هن انصاف ۽ بڇڙائيءَ واري ڳالهہ بابت خدا انسانن کي آزمائي ٿو جڏهن تہ اسان انسانن ۽ جانورن ۾ ڪو فرق نظر نہ ٿو اچي.
هڪٻئي سان ڀائرن ڀينرن جهڙو پيار ڪريو ۽ هڪٻئي کي پاڻ کان وڌيڪ عزت ڏيو.
هو کيس وڌ ۾ وڌ چاليهہ ڦٽڪا هڻائي، انهن کان وڌيڪ نہ، متان انهن کان وڌيڪ ڦٽڪا کائڻ ڪري اوهان جو همقوم ماڻهو اوهان جي آڏو حقير ڏسڻ ۾ اچي.