1 تڏهن اليفز تيمانيءَ ورندي ڏيئي چيو تہ
1 تڏهن اليفز تيمانيءَ ورندي ڏئي چيو تہ:
پر هن جي بدن جو ماس درد محسوس ڪندو رهي ٿو، ۽ سندس روح منجھس روئندو رڙندو رهي ٿو.“
”ڇا تو جهڙي ڏاهي ماڻهوءَ کي اهو جڳائي ٿو تہ تون اجايون ڳالهيون جوڙي جواب ڏئين، ۽ پنهنجو پاڻ کي هوا سان ڦنڊائين؟
هاڻي جڏهن ايوب جي ٽن دوستن، اليفز تيماني، بلدد سوخي ۽ ضوفر نعماتيءَ مٿس آيل انهيءَ سڄيءَ مصيبت جو احوال ٻڌو، تڏهن پنهنجي پنهنجي شهر کان اچي گڏ ٿيا ۽ پاڻ ۾ صلاح ڪيائون تہ هلي ايوب سان ڏک ونڊين ۽ کيس تسلي ڏين.
تڏهن اليفز تيمانيءَ ايوب کي ورندي ڏيئي چيو تہ
پوءِ جڏهن خداوند ايوب سان اهي ڳالهيون ڪري بس ڪئي، تڏهن اليفز تيمانيءَ کي فرمايائين تہ ”مون کي تو تي ۽ تنهنجي ٻنهي دوستن تي ڪاوڙ آهي، ڇاڪاڻ تہ اوهان مون بابت حق جي ڳالهہ نہ ڪئي، جيئن منهنجي ٻانهي ايوب ڪئي.
تڏهن اليفز تيمانيءَ، بلدد سوخيءَ ۽ سوفر نعماتيءَ وڃي ائين ئي ڪيو جيئن خداوند کين فرمايو ۽ خداوند ايوب جي دعا قبول ڪئي.