قاضين 19:18 - Muslim Sindhi Bible

¹⁸ انهيءَ بني لاويءَ وراڻيس تہ ”اسين يهوداہ واري بيت‌لحم کان آيا آهيون ۽ افرائيم جي جابلو علائقي جي پرانهين هنڌ ڏانهن پنهنجي گھر پيا وڃون. هتي اهڙو ڪوبہ ماڻهو ڪونهي جيڪو اسان کي پاڻ وٽ رهائي.

Sindhi Bible

¹⁸ تڏهن هن چيس تہ اسين بيت لحم يهوداہ کان لنگهي افرائيم جي ڪوهستان جي پرئين پاسي ٿا وڃون: آءٌ اچان بہ اُتان ٿو، ۽ بيت لحم يهوداہ ڏانهن ويو هوس: ۽ آءٌ هاڻي خداوند جي گهر ڏانهن ٿو وڃان؛ ۽ اهڙو ڪو ماڻهو ڪونهي جو مون کي پنهنجي گهر ۾ وٺي هلي.

قاضين 19:18 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

زبور 26:9

تون مون کي گنهگارن سان گڏي ناس نہ ڪجانءِ، نڪي خوني ماڻهن سان گڏ مون کي موت جي سزا ڏجانءِ.

چوڻيون 25:17

ساڳيءَ طرح پنهنجي دوست جي گھر ۾ گھڻي اچ وڃ نہ ڪريو، جو اهو اوهان مان تنگ ٿي وڃي، ۽ اوهان کان نفرت ڪرڻ لڳي.

يوحنا 15:6

جيڪو مون ۾ نہ رهندو سو ٽاريءَ وانگر وڍي اڇلايو ويندو. اهڙيون ٽاريون سڪي وينديون آهن ۽ اهي ميڙي گڏ ڪري باهہ ۾ اڇلائي ساڙيون وينديون آهن.

يشوع 18:1

بني اسرائيل جي سڄي قوم سيلا شهر ۾ اچي گڏ ٿي ۽ اتي خدا سان ملاقات وارو خيمو کوڙيائون. انهيءَ ملڪ تي تہ بني اسرائيل قبضي ڪري چڪا هئا،

قاضين 17:7

تن ڏينهن ۾ هڪڙو جوان بني لاوي يهوداہ جي بيت‌لحم شهر ۾ رهندو هو.

قاضين 18:31

اهڙيءَ طرح جيستائين خدا جو گھر سيلا شهر ۾ هو، تيستائين ميڪاہ جو ٺاهيل بت هنن کوڙي رکيو.

قاضين 19:17

اُنهيءَ پوڙهي مرد جڏهن مسافرن کي چونڪ تي ويٺل ڏٺو تڏهن کانئن پڇيائين تہ ”اوهين ڪٿان آيا آهيو ۽ ڪيڏانهن ٿا وڃو؟“

قاضين 19:19

اسان کي پنهنجي گڏهن لاءِ گاهہ ۽ داڻو آهي، ان کان سواءِ اسان تنهنجي خادمن وٽ ماني ۽ مئي پڻ موجود آهي. اسان کي ڪنهن بہ شيءِ جي گھرج ڪانهي.“

قاضين 19:5

چوٿين ڏينهن صبح جو سوير هو اٿيا ۽ وڃڻ جي تياري ڪرڻ لڳا. پر سندس سهري چيس تہ ”ماني ٽڪي کائي تازو توانو ٿيو، پوءِ ڀلي هليا وڃجو.“

قاضين 20:18

پوءِ بني اسرائيل بيت‌ايل شهر ۾ مقدس هنڌ تي ويا ۽ خدا کان ڪڻا وجھي صلاح پڇيائون تہ ”بني بنيامين سان وڙهڻ لاءِ اسان مان پهريائين ڪير چڙهائي ڪري؟“ خداوند چيو تہ ”يهوداہ قبيلو پهريائين وڃي.“

1.سموئيل 1:3

القانہ هر سال قادرِمطلق خداوند جي مقدس خيمي آڏو عبادت ڪرڻ ۽ قرباني ڪرڻ واسطي پنهنجي شهر مان نڪري سيلا شهر ڏانهن ويندو هو. اتي عيليءَ جا ٻہ پٽ حفني ۽ فينحاس خداوند جا ڪاهن مقرر ٿيل هئا.

1.سموئيل 1:7

هر سال جڏهن بہ اهي خداوند جي مقدس خيمي ڏانهن ويندا هئا، تڏهن فننہ کيس چيڙائيندي هئي. تنهنڪري حنہ روئندي هئي ۽ ماني بہ ڪين کائيندي هئي.